به گزارش خرید بک لینک، برای نخستین بار کلیه هایی که ۱۰۰ روز در شرایط مطلوب نگهداری شده بودند، با موفقیت به پنج موش پیوند زده شدند و الان بعد از ۳۰ روز شاهد عملکرد طبیعی آنها هستیم.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان موفق شدند نخستین پیوند عضوی را که در دماهای بسیار پایین نگهداری شده و برای جراحی، باردیگر گرم شده بود، انجام دهند که یک نقطه عطف قابل توجه در حوزه پزشکی است.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه مینه سوتا تویین سیتیز(Minnesota Twin Cities) با استفاده از یک روش جدید انجماد به این موفقیت دست پیدا کردند.
طبق بیانیه رسمی آنها، این فرایند فقط روی موش ها آزمایش شده است، اما این گروه بر این باور است که امکان دارد روزی بحران کمبود اعضای بدن انسان را حل کند و راه را برای نگهداری طولانی مدت اندام قابل پیوند هموار کند.
چالش نگهداری طولانی مدت اندام
رویکرد رایج فعلی یک اشکال اصلی دارد و آن، زنده نگه داشتن اندام ها برای مدت طولانی است و به علت کوتاهی این بازه زمانی، اعضای اهدایی امکان دارد در زمان پیوند بی استفاده شده باشند.
در واقع، گزارش های رسمی نشان داده است که تقریبا ۲۰ درصد کلیه های اهدایی را نمی توان پیوند زد، چونکه اعضای بدن را نمی توان برای مدت طولانی در کنار یخ نگه داشت، چون که احتمال یخ زدن عضو می رود و با مجموعه ای از عوارض دیگر هم همراه می باشد. این رویکرد، مدت زمان نگهداری اندام ها را زیاد می کند، اما بلورهای یخی که مابین سلول ها تشکیل می شود امکان دارد به بافت صدمه برساند و آنرا بی ارزش کند.
روش جایگزین دیگر برای ذخیره سازی و نگهداری طولانی مدت اندام ها، روش های سرماداری مانند شیشه شدگی است. این روش با استفاده از مواد شیمیایی، خنک سازی سریع تر اندام را در دماهای بسیار پایین ممکن می سازد. با این وجود، مضرات گرم کردن مجدد اندام را به همراه دارد که اغلب منجر به گرم شدن ناهمگون اندام و صدمه به بافت اندام می شود.
حفظ سرمایشی یا سرماداری یا انجماد، فرآیندی است که طی آن یاخته ها یا بافت ها از راه سرمایش زیر صفر نگهداری و حفاظت می شوند. دماهای بکار رفته معمولا پیرامون منفی ۸۰ درجه یا منفی ۱۹۶ سانتیگراد است. در چنین دماهای پایینی همه فعالیتهای زیستی حتی فعالیتهای زیست-شیمیایی که به مرگ یاخته ها می انجامد، بازمی ایستد. البته یاخته های سرماداری شده(منجمد) اغلب به هنگام ذوب به دمای اتاق صدمه می بینند.
شیشه شدگی(Vitrification) هم عبارت است از دگرگونی یک ماده به شیشه که معمولا در اثر سرد شدن سریع یک مایع از طریق فرایند انتقال شیشه بدست می آید. برخی واکنش های شیمیایی هم به شیشه شدن منجر می شوند. مهم ترین کاربرد شیشه شدگی در سرماداری است.
روش گرمایشی جدید
پژوهشگران این مطالعه برای حل مشکلات گرمایش ناهمگون، یک فرایند تخصصی نانوگرمایشی را توسعه داده اند که اندام را از درون گرم می کند.
این روش جدید گرم کردن مجدد شامل استفاده از نانوذرات اکسید آهن است که به ماده شیمیایی محافظ سرما افزوده می شود. این نانوذرات که مانند بخاری های کوچک عمل می کنند، بعد از اعمال میدان های مغناطیسی در سرتاسر رگ های خونی اندام پراکنده می شوند. بدین ترتیب اندام به صورت یکنواخت باردیگر گرم می شود.
دانشمندان کارایی این رویکرد را با حفظ برودت کلیه های موش تا ۱۰۰ روز به صورت موثر نشان دادند. سپس این اندام ها پیش از پیوند به موش ها بدون هیچ صدمه ای باردیگر گرم شدند.
حالا پژوهشگران در این پنج موش دریافت کننده این کلیه ها بعد از ۳۰ روز از این پیوند کلیه، شاهد عملکرد طبیعی اندام آنها هستند.
جان بیشوف، نویسنده ارشد این مطالعه در یک بیانیه رسمی اظهار داشت: این نخستین بار است که کسی پروتکلی قوی برای ذخیره و نگهداری طولانی مدت، گرم کردن مجدد و پیوند موفقیت آمیز یک عضو حفظ شده عملکردی در یک حیوان منتشر می کند.
این گروه در مرحله بعد، برای نشان دادن کارایی این فرایند روی پیوند کلیه خوک کار خواهد نمود.
این مطالعه پژوهشی در مجله Nature Communications انتشار یافته است.

توسعه