خرید بک لینک: پژوهشگران ˮدانشگاه مینه سوتاˮ تلاش می کنند با بهره گیری از داده های ˮکاوشگر خورشیدی پارکرˮ، بینش های جدیدی را در مورد بادهای خورشیدی به دست بیاورند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی “دانشگاه مینه سوتا”(University of Minnesota)، گروهی از پژوهشگران با بهره گیری از داده های “کاوشگر خورشیدی پارکر”(Parker Solar Probe) ناسا، بینش جدیدی را در مورد این که چه چیزی باد خورشیدی را تولید می کند و سرعت می بخشد، ارایه داده اند. باد خورشیدی، جریانی از ذرات حامله انتشار یافته از تاج خورشیدی است و درک نحوه عملکرد آن می تواند به دانشمندان کمک نماید تا آب و هوای فضا یا واکنش نسبت به کارهای خورشیدی مانند شراره های خورشیدی را پیش بینی کنند. این اطلاعات می توانند بر فضانوردان ساکن در فضا و خیلی از فناوری هایی که مردم روی زمین به آنها وابسته هستند، تأثیر بگذارند.
دانشمندان از داده های کاوشگر خورشیدی پارکر استفاده کردند که در سال ۲۰۱۸ با هدف کمک به دانشمندان برای درک آنچه که تاج خورشیدی را گرم می کند و باد خورشیدی را تولید می کند، پرتاب شد. دانشمندان برای پاسخ دادن به این پرسش ها باید راه های جریان یافتن انرژی از خورشید را درک کنند. آخرین مجموعه داده ها، در اوت ۲۰۲۱ و در فاصله ۴/۸ میلیون مایل از خورشید به دست آمد. این نزدیک ترین فاصله ای است که یک فضاپیما تا حالا توانسته با خورشید داشته باشد.
پژوهش های پیشین نشان داده اند که در باد خورشیدی، امواج الکترومغناطیسی موسوم به امواج “ویستلر”(whistler) به تنظیم “شار گرما”(heat flux) می پردازند که شکلی از جریان انرژی است. این گروه پژوهشی در بررسی جدید خود کشف کردند که در منطقه ای نزدیک تر به خورشید در حدود ۲۸ شعاع خورشیدی، هیچ نشانه ای از امواج ویستلر وجود ندارد.
پژوهشگران نوع متفاوتی از موج را دیدند که بجای الکترومغناطیسی، الکترواستاتیک بود. آنها در همان منطقه، متوجه نکته دیگری شدند. الکترون ها، اثر یک میدان الکتریکی را نشان دادند که تا اندازه ای در اثر کشش ناشی از گرانش خورشید ایجاد می شود. این مشابه اثری است که در قطب های زمین و در جایی که باد قطبی شتاب می گیرد، رخ می دهد.
“سینتیا کتل”(Cynthia Cattell)، استاد بخش فیزیک و اخترشناسی دانشگاه مینه سوتا و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: ما متوجه شدیم که وقتی وارد منطقه مورد نظر می شویم، امواج ویستلر را از دست می دهیم. این بدان معناست که امواج ویستلر نمی توانند کاری برای کنترل شار گرما در این منطقه انجام دهند. این نتیجه بسیار حیرت انگیز نه فقط در درک باد خورشیدی و بادهای ستارگان دیگر تأثیر دارد، بلکه برای درک شار گرمای خیلی از سامانه های اخترفیزیکی دیگر که نمی توانیم ماهواره ها را به آنها بفرستیم نیز مهمست.
یادگیری در مورد باد خورشیدی به دلیلهای دیگری نیز برای دانشمندان مهم می باشد. بعنوان نمونه، باد خورشیدی می تواند میدان مغناطیسی زمین را مختل کند، رخدادهای آب و هوایی در فضا را به همراه داشته باشد که موجب اختلال در عملکرد ماهواره ها می شوند، ارتباطات و سیگنال های GPS را تحت تاثیر قرار دهد و موجب قطع برق زمین در مناطقی مانند مینه سوتا شود. ذرات پرانرژی که بواسطه باد خورشیدی منتشر می شوند نیز می توانند برای فضانوردانی که در فضا سفر می کنند، مضر باشند.
کتل افزود: دانشمندان تلاش می کنند آب و هوای فضا را پیش بینی کنند. اگر جزییات جریان انرژی نزدیک به خورشید درک نشوند، نمی توان پیش بینی نمود که باد خورشیدی با چه سرعتی حرکت می کند یا تراکم آن هنگام رسیدن به زمین چقدر خواهد بود. این موارد، تعدادی از خاصیت هایی هستند که نشان می دهند فعالیت خورشیدی چگونه بر ما تأثیر می گذارد.
در اواخر سال ۲۰۲۴، کاوشگر خورشیدی پارکر تا فاصله نزدیکتری حدود ۳/۸ میلیون مایل از خورشید پرواز خواهدنمود. کتل و همکارانش برای دیدن مجموعه بعدی داده های پارکر هیجان زده هستند. هدف بعدی آنها این است که بفهمند چرا فقدان امواج ویستلر در نزدیکی خورشید وجود دارد، الکترون های حاصل میدان الکتریکی در رابطه با گرانش چگونه ممکنست امواج دیگر را تحریک کنند و چگونه بر باد خورشیدی تأثیر می گذارند.
این پژوهش، در مجله “جامعه اخترشناسی آمریکا” (AAS) به چاپ رسید.

منبع: mpo-kr.ir

آمریكا ارتباطات سایت فناوری