میزان خسارت حمله ایران به بخش فناوری رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۲ روزه

خرید بک لینک: خرید بک لینک: در جریان رویارویی جمهوری اسلامی ایران با اشغالگران صهیونیست برای اولین بار زیرساخت های علمی، فناورانه، صنعتی و اقتصادی سرزمین های اشغالی هدف موشک های ایران قرار گرفت.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از مهر؛ منطقه غرب آسیا طی روزهای اخیر، شاهد یکی از شدیدترین و پربسامدترین درگیری های نظامی چند دهه اخیر بود؛ جنگی که با تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به زیرساخت های نظامی و هسته ای و مناطق مسکونی ایران شروع شد و به مدت دوازده روز میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم اشغالگر قدس جریان یافت. در جریان این رویارویی، برای اولین بار زیرساخت های علمی، فناورانه، صنعتی و اقتصادی سرزمین های اشغالی هدف موشک های ایران قرار گرفت. جمهوری اسلامی ایران در واکنش به این تجاوز و در قالب اصل دفاع مشروع، با اتکا به توان موشکی، پهپادی و فناوری های بومی خود، عملیات وعده صادق ۳ را طراحی و اجرا کرد؛ عملیاتی که در آن، بالاتر از ۵۰۰ موشک نقطه زن و هزار پهپاد تهاجمی به سوی خاک فلسطین اشغالی شلیک شد. برخلاف عملیات های وعده صادق ۱ و ۲ که تمرکز عمدتا بر اهداف نظامی معطوف بود، این دفعه مراکز فرماندهی، زیرساخت های انرژی، خطوط تولید صنایع پیشرفته و مراکز تحقیقاتی و فناوری در قلب تل آویو، حیفا و بئرشبع در فهرست اهداف قرار گرفتند. با فروکش کردن آتش جنگ و نمایان شدن ابعاد ویرانی، مشخص شد که یکی از مهم ترین بخشهایی که با نهایت دقت هدف حملات ایران قرار گرفته، صنعت فناوری پیشرفته رژیم صهیونیستی است؛ بخشی که هم از نظر اقتصادی و هم از نظر امنیتی، ستون فقرات قدرت اشغالگران صهیونیست بحساب می آید. خبرنگار مهر در این نوشتار کوتاه، با استناد به داده های رسمی پخش شده توسط منابع عبری زبان، رسانه های بین المللی و سایر مراجع معتبر، ابعاد این خسارات، نوع اهداف مورد حمله، اثرات آن بر فعالیتهای علمی و فناورانه و نتایج طولانی مدت آن برای ساختار فناورانه سرزمین های اشغالی را بررسی خواهد نمود.

حمله به مؤسسه وایزمن: ضربه ای به مغز علمی رژیم

وبگاه خبری هاآرتص در تاریخ ۱۷ ژوئن و روزنامه تایم آف اسرائیل در روز ۲۹ ژوئن در گزارش های جداگانه تأیید کردند که مؤسسه علمی وایزمن واقع در رحووت، از اصلی ترین پایگاه های علمی و پژوهشی رژیم صهیونیستی، هدف حمله موشکی مستقیم قرار گرفته است. طبق گزارش های انتشار یافته، حدود ۴۵ لابراتوار در جریان این حمله موشکی بطور کامل تخریب و بالاتر از ۲۰ لابراتوار دیگر نیز به شدت لطمه دیدند. کارشناسان مجموع خسارات وارده به این تأسیسات را بیش از ۵۷۰ میلیون دلار برآورد می کنند. مؤسسه وایزمن به عنوان بازوی علمی صنایع نظامی رژیم صهیونیستی شناخته می شود و نقش برجسته ای در توسعه فناوری های راهبردی این رژیم دارد. پژوهش های بنیادین این مؤسسه در عرصه هایی مانند فیزیک، زیست فناوری و هوش مصنوعی، پشتوانه فناوری های نظامی اسرائیل بوده است؛ برای مثال، از وایزمن به عنوان «مغز علمی-نظامی» اسرائیل یاد می شود که در توسعه سامانه های هماهنگ سازی حملات هوایی، فناوری پهپادها، ابزارهای پیشرفته ی ردیابی و جنگال و حتی تحقیقات در رابطه با برنامه هسته ای این رژیم مشارکت داشته است.

دانشگاه بن گوریون و پارک فناوری گاو-یام نگب: تهاجم به پیشرانه سایبری رژیم

روزنامه تایم آف اسرائیل در گزارش دیگری به تاریخ ۲۵ ژوئن ژوئن اعلام نمود که منطقه بئرشبع، روز ۱۹ ژوئن، هدف حملات موشکی ایران قرار گرفته و در پی آن دانشگاه بن گوریون گرفتار خسارات جدی شده است. بر طبق این گزارش، شش لابراتوار بطور کامل تخریب و ۹ لابراتوار دیگر در این حمله گرفتار لطمه شده اند. همین طور ۳۰ ساختمان دانشگاهی لطمه شدید دیده اند. همچنین، وبگاه خبری تحلیلی «The Crandle» با انتشار گزارشی در روز ۱ جولای، اعلام نمود که پارک فناوری گاو-یام نگب که محل استقرار شرکت های سایبری و امنیتی همکار با ارتش رژیم صهیونیستی و موساد است، به شدت لطمه دیده و چندین شرکت فعالیت خودرا به علت حجم بالای تخریب متوقف کرده اند. بگفته منابع عبری، ارزیابی خسارات در بئرشبع هنوز ادامه دارد و ممکنست به صدها میلیون شِکل برسد. دانیل خامویتس، رییس اتحادیه دانشگاه های رژیم صهیونیستی در گفتگو با روزنامه هاآرتص، ضمن اشاره به حملات بئرشبع اظهار داشت: «تمام دانشکده پزشکی لطمه دیده و ما نمی دانیم چه طور به آموزش برگردیم. شش لابراتوار بطور کامل تخریب شده اند. امواج انفجار به آن سوی خیابان رسیده و به ۳۰ ساختمان از ۶۰ ساختمان پردیس ضرر زده است.»

اهداف راهبردی عملیات وعده صادق ۳: از تل آویو تا حیفا

به گزارش وبگاه خبری تحلیلی «The Crandle»، علاوه بر مؤسسه وایزمن و پارک فناوری گاو-یام نگب، دانشگاه تل آویو نیز بر اثر به هدف خوردن موشک گرفتار خساراتی به خوابگاه ها و فضاهای آزمایشگاهی شده است. همین طور روزنامه تهران تایمز طی روزهای اخیر در گزارشی تفصیلی از خسارات وارد شده به منطقه صنعتی کریات گات و کارخانه های تولید تراشه آن، همچون تأسیسات در رابطه با صنایع نظامی، خبر داد؛ خساراتی که منجر به تعطیلی موقت خطوط برخی ساخته شده است. همین طور کارخانه های وابسته به شرکت دفاعی رافائل در حیفا نیز طی روزهای جنگ هدف مستقیم موشک های ایرانی قرار گرفتند و برخی واحدهای تولیدی این شرکت از کار افتادند.

ارزیابی خسارات و پیامدها

طبق گزارش وبگاه بلومبرگ در تاریخ ۲۶ ژوئن، شای آهارونوویچ، رییس اداره مالیات رژیم صهیونیستی، میزان خسارت مستقیم کلی وارد شده به سرزمین های اشغالی در نتیجه جنگ ۱۲ روزه را رقمی بیش از ۳ میلیارد دلار اعلام نمود و اظهار داشت که بالاتر از ۴۰ هزار مطالبه خسارت از دولت صهیونیستی به ثبت رسیده است. همچنین، بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی رژیم صهیونیستی نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام نمود که هزینه جنگ می تواند تا ۱۲ میلیارد دلار باشد. با این حال، رقم غائی هر چه که باشد، بی گمان جنگ با جمهوری اسلامی ایران چالشی بزرگ برای اقتصادی می باشد که پیش از این نیز به علت ۲۰ ماه درگیری گسترده تر با حماس و حزب الله در نوار غزه و سوریه تحت فشار بوده است.

بازتعریف بازدارندگی از مسیر فناوری

جنگ ۱۲ روزه ژوئن ۲۰۲۵ را باید نقطه عطفی در باز تعریف مفهوم بازدارندگی در منطقه دانست؛ نقطه ای که در آن نه فقط برتری نظامی کلاسیک به چالش کشیده شد، بلکه مفهوم «امنیت فناورانه» نیز زیر سوال رفت. جمهوری اسلامی ایران با استفاده هوشمندانه از ظرفیتهای موشکی نقطه زن، شبکه پهپادی منسجم و اطلاعات دقیق از ساختار زیرساختی دشمن، توانست اهدافی را مورد به هدف خوردن قرار دهد که پیش از این در محاسبات نظامی، خارج از دایره خطر قلمداد می شدند. موسسات علمی، مراکز تحقیقاتی، پارک های فناوری و زیرساخت های سایبری که شالوده قدرت نرم و سخت اشغالگران را تشکیل می دادند، با دقت انتخاب شدند و با خسارات سنگین روبه رو شدند. این حملات پیام آشکاری را در خود داشت: بازدارندگی دیگر فقط به مفهوم توان پاسخ به حملات نظامی کلاسیک نیست، بلکه امروز قدرت بازدارندگی در توانایی انهدام زیرساخت های هوشمند، تضعیف پیشران علمی-فناورانه دشمن و وارد کردن ضربات عمیق به شبکه تصمیم سازی و فرماندهی آن نهفته است. از همین روی، می توان نتیجه گرفت که اقدام ایران، فراتر از پاسخ گویی صرف به یک تجاوز بود؛ این اقدام یک بازآرایی در معادله قدرت و امنیت در منطقه به شمار می آید که در آن، ابزارهای فناورانه هم به عنوان هدف و هم به عنوان ابزار جنگ مطرح شده اند. همین طور جمهوری اسلامی ایران، با این عملیات، نشان داد که توان هدف گیری دقیق اعماق راهبردی رژیم صهیونیستی را داراست؛ اهدافی که پیش از این در حاشیه امن تصور می شدند. از طرفی، انتخاب هوشمندانه مراکز علمی و صنعتی به عنوان اهداف مشروع، ضمن نمایش توان دفاعی ایران در حوزه بین الملل، این پیام را نیز منتقل کرد که در صورت ادامه تجاوزات، نه فقط امنیت میدانی، بلکه بنیان های علمی و فناورانه رژیم اشغالگر نیز در تیررس قرار دارد.