پژوهشگران آمریکایی و اسپانیایی در بررسی جدیدی دریافتند که بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که در بخش مراقبت های ویژه بستری می شوند، بار زیادی از اختلال عملکرد مغز را تحمل می کنند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که در ماه های اولین همه گیری تحت مراقبت های ویژه قرار گرفتند، فشار بیشتری از “روان آشفتگی” یا “دلیریوم”(Delirium) و اغما را متحمل شدند که معمولا در بیمارانی با نارسایی حاد تنفسی مشاهده می شود. انتخاب داروهای آرامبخش و محدود کردن ملاقات های خانوادگی، نقش مهمی در افزایش اختلال حاد عملکرد مغز این بیماران دارد.
بررسی جدیدی که در همکاری میان پژوهشگران “مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت”(VUMC) آمریکا با پژوهشگران اسپانیایی صورت گرفته است، به بررسی این مورد می پردازد.
این پژوهش که بزرگترین نمونه در نوع خود است، میزان مبتلا شدن به هذیان و کما را در ۲۰۸۸ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ بررسی می کند که قبل از ۲۸ آوریل ۲۰۲۰ در ۶۹ واحد مراقبت بزرگسالان در ۱۴ کشور بستری شده اند.
روان آشفتگی در بخش مراقبت های ویژه، یکی از اختلالاتی است که امکان دارد بعد از بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه برای فرد رخ بدهد. این اختلال، هزینه های بالاتر، خطر مرگ و میر بیشتر و زوال عقل بلندمدت را به همراه دارد.
بررسی های اساسی مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت در دو دهه گذشته، به علاقه بیشتر در مورد پژوهش های در ارتباط با روان آشفتگی در بخش مراقبت های ویژه منجر گردیده است. مجموعه ای از شواهد به دست آمده در این مورد، دستورالعمل های در ارتباط با مراقبت های ویژه را که توسط جوامع پزشکی در چندین کشور تایید شده اند، نشان می دهند. این دستورالعمل ها، خوب مدیریت کردن درد با قطع کردن فوری داروهای آرامبخش، آزمایش های روزانه تنفس، ارزیابی روان آشفتگی طی روز، تحرک و ورزش بموقع و داشتن تعامل خانوادگی را شامل می شود.
حدود ۸۲ درصد از بیماران این پژوهش، به صورت میانگین ۱۰ روز در اغما بوده اند و ۵۵ درصد هم به صورت میانگین سه روز را در روان آشفتگی گذرانده اند. اختلال عملکرد حاد مغزی، به صورت متوسط تا ۱۲ روز به طول انجامید.
پژوهشگران خاطرنشان کردند که شاید فرآیندهای بیماری کووید-۱۹، بیمار را در معرض بار بالاتری از اختلال عملکرد حاد مغزی قرار دهد اما این نکته را هم متذکر شدند که به نظر می آید برخی از عوامل مراقبت از بیمار که بعضی از آنها به فشارهای ناشی از بیماری همه گیر مربوط هستند هم نقش مهمی در این میان داشته اند.
به نظر می آید که این پژوهش، به اقدامات منسوخ شده مراقبت های ویژه همچون آرام بخشی عمیق، تزریق “بنزودیازپین”(Benzodiazepine) که مهارکننده سیستم عصبی است، بی حرکتی و انزوا اشاره دارد. پژوهشگران دریافتند که در مورد کووید-۱۹، پروتکل های جدید بالینی وجود دارند که ثابت شده است می توانند در مهار اختلال حاد عملکرد مغز که خیلی از بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد، کمک کنند.
“برندا پان”(Brenda Pun)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: یافته های ما نشان می دهند که بعضی از بخش های مراقبت ویژه، به روش های آرامبخشی روی آورده اند که با بهترین روش ها مطابقت ندارد. ما به گمانه زنی در این مورد پرداختیم. خیلی از بیمارستان ها، کمبود نیرو در بخش مراقبت های ویژه را دلیل این مورد دانستند. نگرانی هایی هم در مورد کمبود آرامبخش وجود داشت و گزارش های ابتدایی در مورد کووید-۱۹ نشان داد که اختلال عملکرد ریه، به روش های منحصر به فرد مدیریت همچون آرام بخشی عمیق نیاز دارد.
پژوهشگران با استفاده از سوابق الکترونیکی در ارتباط با سلامت، خصوصیت های در ارتباط با بیمار، روش های مراقبت و یافته های ارزیابی های بالینی را به دقت مورد بررسی قرار دهند. ۸۸ درصد از بیماران این پژوهش، طی زمان بستری شدن در بیمارستان، از ونتیلاتور بهره برده بودند و ۶۷ درصد هم در روز بستری شدن، به بخش مراقبت های ویژه رفته بودند.
بررسی ها نشان داد بیمارانی که بنزودیازپین به آنها تزریق می شود، ۵۹ درصد بیشتر در معرض خطر مبتلا شدن به روان آشفتگی قرار دارند. خطر مبتلا شدن به روان آشفتگی در بیمارانی که به صورت حضوری یا مجازی، ملاقات های خانوادگی داشتند، ۳۰ درصد کمتر بود.
“پراتیک پاندارایپنده”(Pratik Pandharipande)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر نماییم وضعیت این بیماران از زمان به پایان رسیدن پژوهش ما تغییر کرده است.
وی ادامه داد: این دوره های بلندمدت اختلال عملکرد مغز، تا حدود زیادی قابل اجتناب است. پژوهش ما این زنگ خطر را به صدا درمی آورد که با ورود به موج های دوم و سوم کووید-۱۹، گروه های مراقبت های ویژه باید بیشتر از هر چیز، سطح آرامش را برای این بیماران ایجاد کنند، آزمایش های مکرر هوشیاری، تنفس و تحرک را انجام بدهند و ملاقات های خانوادگی حضوری یا مجازی را ترتیب دهند.
این پژوهش، در مجله “The Lancet Respiratory Medicine” به چاپ رسید.
منبع: خرید بک لینک
