خرید بک لینک: دانشمندان نوعی کرم را احیا کردند که ۴۶ هزار سال قبل در سیبری یخ زده بود یعنی در زمانی که ماموت های پشمالو، ببرهای دندان شمشیری و گوزن های غول پیکر هنوز در زمین پرسه می زدند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از سی ان ان، تیموراس کورزچالیا(Teymuras Kurzchalia) استاد بازنشسته موسسه ی زیست شناسی سلولی مولکولی و ژنتیک ماکس پلانک و یکی از دانشمندان درگیر در این تحقیق می گوید: این کرم حلقوی از گونه ای که قبل از این شناخته نشده بود، در عمق ۴۰ متری(۱۳۱.۲ فوت) زیر سطح دائما منجمد سیبری در حالت خفته به نام کریپتوبایوسیس(Cryptobiosis) زنده ماند.
موجودات در این حالت می توانند عدم وجود کامل آب یا اکسیژن را تحمل کنند و در مقابل دماهای بالا و همین طور شرایط انجماد یا بسیار شور مقاومت کنند.
کورزچالیا توضیح داد که آنها در حالتی بین مرگ و زندگی باقی می مانند که در آن میزان متابولیسم آنها به سطح غیرقابل شناسایی کاهش پیدا می کند.
او می گوید: این موجود می تواند زندگی را متوقف نماید و سپس آنرا از سر بگیرد. این یک یافته ی بزرگ است. او اظهار داشت که ارگانیسم های دیگری که قبل تر از این وضعیت احیا شده بودند، بجای هزاران سال تنها ده ها سال زنده مانده بودند.
پنج سال قبل، دانشمندان موسسه ی مشکلات فیزیکی-شیمیایی و بیولوژیکی در علوم خاک در روسیه دو گونه ی کرم حلقوی را در یک خاک منجمد دائمی در سیبری پیدا کردند.
یکی از محققین به نام آناستازیا شاتیلوویچ(Anastasia Shatilovich)، دو کرم را با آبرسانی مجدد به آنها احیا کرد و سپس حدود ۱۰۰ کرم را برای تحلیل و بررسی بیشتر به آزمایشگاهی در آلمان برد.
بعد از ذوب کرم های یخ زده، دانشمندان از تحلیل رادیوکربنی مواد گیاهی موجود در نمونه استفاده کردند تا مشخص کنند که ذخایر یخی از ۴۵۸۳۹ تا ۴۷۷۶۹ سال پیش ذوب نشده اند.
اما هنوز آنها نمی دانستند که آیا این کرم یک گونه ی شناخته شده است یا خیر.
در نهایت، تحلیل و بررسی ژنتیکی انجام شده توسط دانشمندان نشان داد که این کرم ها متعلق به گونه جدیدی هستند که پژوهشگران آنرا «Panagrolaimus kolymaenis» نامیدند.
پژوهشگران همین طور دریافتند که P. kolymaenis با کرم الگانس(C. elegans) که اغلب در مطالعات علمی مورد استفاده قرار می گیرد، یک «ابزار مولکولی» مشترک دارد که می تواند به آنها امکان زنده ماندن از کریپتوبایوسیس را بدهد. هر دو موجود قندی به نام ترهالوز تولید می کنند که احتمالاً آنها را قادر می سازد یخ زدگی و کم آبی را تحمل کنند.
فیلیپ شیفر(Philipp Schiffer)، رهبر گروه تحقیقاتی موسسه ی جانورشناسی در دانشگاه کلن و یکی از دانشمندان دراین زمینه اظهار داشت: مشاهده این که از همان مسیر بیوشیمیایی در گونه ای استفاده می شود که ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون سال از ما فاصله زمانی دارد، واقعا اعجاب انگیز است. این بدان مدلول است که تعدادی از فرآیندهای تکاملی عمیقا حفظ شده اند.
شیفر افزود که اطلاعات دیگری نیز وجود دارد که می توان با مطالعه این موجودات به دست آورد.
او به سی ان ان اظهار داشت: با مشاهده و تحلیل و بررسی این حیوانات، شاید بتوانیم راه هایی برای صیانت از گونه های دیگر توسعه دهیم، یا حداقل یاد بگیریم که برای صیانت از آنها در وضعیت سختی که حالا داریم، چه باید کرد.
منبع: خرید بک لینک
