خرید بک لینک: ناسا پنج آزمایش را برای مطالعه خورشیدگرفتگی سال ۲۰۲۴ انتخاب نموده است که هر کدام از آنها روش متفاوتی را جهت بررسی این پدیده طبیعی در پیش گرفته اند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، خورشیدگرفتگی کامل مقرر است بخشهایی از آمریکای شمالی را تاریک کند برای اینکه ماه در هشتم آوریل ۲۰۲۴ برای چند دقیقه جلوی نور خورشید را خواهد گرفت. خورشیدگرفتگی، یک فرصت منحصربه فرد را برای مطالعه خورشید، زمین و تعاملات میان آنها به دانشمندان می دهد.
ناسا جهت استفاده حداکثری از این فرصت، بودجه پنج پروژه علمی میان رشته ای را جهت بررسی خورشیدگرفتگی سال ۲۰۲۴ تامین خواهدنمود. این پروژه ها که توسط پژوهشگران موسسات دانشگاهی مختلف هدایت می شوند، خورشید و تأثیر آن بر زمین را با تجهیزات متنوعی همچون دوربین های نصب شده روی هواپیماهای تحقیقاتی در ارتفاع بالا، رادیوهای آماتور موسوم به «رادیو هام» و تجهیزاتی از این دست مورد بررسی قرار می دهند. دو نمونه از این پروژه ها، مشارکت شهروندان دانشمند را نیز تشویق می کنند.
«پگ لوس»(Peg Luce)، سرپرست بخش هلیوفیزیک در «اداره ماموریت علمی»(SMD) ناسا اظهار داشت: هفت سال بعد از آخرین خورشیدگرفتگی کامل آمریکا، ما بسیار هیجان زده هستیم تا انتخاب پنج پروژه جدید را اعلام نماییم که خورشیدگرفتگی سال ۲۰۲۴ را مطالعه خواهند کرد. ما هیجان زده هستیم که ببینیم این آزمایش های جدید چه چیزی را در مورد خورشید ما و تأثیر آن بر زمین نشان می دهند.
در طول خورشیدگرفتگی کامل، ماه کاملا چهره خورشید را می پوشاند و امکان دیدن جو بیرونی خورشید موسوم به تاج را به وضوح فراهم می آورد.
«کلی کورک»(Kelly Korreck)، دانشمند «مرکز فرماندهی ناسا»(NASA Headquarters) اظهار داشت: دانشمندان مدت هاست که از خورشیدگرفتگی ها برای اکتشافات علمی استفاده می نمایند. خورشیدگرفتگی ها به ما کمک کردند تا هلیوم را برای نخستین بار کشف نماییم، شواهدی را در مورد نظریه نسبیت عام ارائه کردند و به ما امکان دادند که تأثیر خورشید بر جو فوقانی زمین را بهتر درک نماییم.
در این گزارش، به بررسی پنج پروژه منتخب ناسا می پردازیم.
۱. تعقیب خورشیدگرفتگی با هواپیماهای تحقیقاتی ناسا در ارتفاع بالا
یک پروژه با بهره گیری از هواپیمای تحقیقاتی «دابلیوبی-۵۷»(WB-57) ناسا، تصاویر خورشیدگرفتگی را از ارتفاع ۵۰ هزار فوتی سطح زمین خواهد گرفت. پژوهشگران امیدوار هستند که با ثبت این تصاویر در بالای جو زمین بتوانند جزییات جدیدی را از ساختارهای میانی و پایینی تاج خورشیدی ببینند.
این مشاهدات که با یک دوربین در نور فروسرخ و مرئی با وضوح بالا و سرعت بالا ثبت می شوند، می توانند به بررسی یک حلقه غبار در اطراف خورشید و جستجوی سیارک هایی که ممکنست نزدیک به خورشید بچرخند، کمک کنند. این پروژه که توسط «امیر کاسپی»(Amir Caspi)، پژوهشگر «موسسه تحقیقات جنوب غربی»(SwRI) در سن آنتونیو هدایت می شود، مبتنی بر پروژه موفق کاسپی در سال ۲۰۱۷ است و مجموعه ای از دوربین های جدید را به کار می برد.
۲. تصویربرداری هوابرد و مشاهدات طیف سنجی تاج خورشیدی
هواپیماهای دابلیوبی-۵۷ ناسا، دوربین ها و طیف سنج هایی که ترکیب نور را بررسی می کنند، به پرواز در می آورند تا اطلاعات بیشتری را درباره ی دما و ترکیب شیمیایی تاج خورشیدی و فوران جرم از تاج به دست بیاورند. پژوهشگران امیدوارند با پرواز در امتداد مسیر خورشیدگرفتگی، زمان خودرا در سایه ماه بیش از دو دقیقه بالا برند.
پژوهشگران این پروژه امیدوارند که مشاهدات آنها، اطلاعات جدیدی را در مورد ساختارهای تاج خورشیدی، منابع جریان ثابت ذرات منتشرشده از خورشید و باد خورشیدی عرضه کنند. این این گروه پژوهشی توسط «شادیه حبال»(Shadia Habbal)، پژوهشگر «دانشگاه هاوایی»(University of Hawaii) هدایت می شود.
۳. اپراتورهای رادیویی آماتور
انرژی خورشیدی در قسمت بالایی جو ما، الکترون ها را از اتم ها بیرون می کشد و این ناحیه را دارای بار الکتریکی یا یونیزه می کند. این منطقه موسوم به یونوسفر می تواند به ارتباطات رادیویی کمک نماید تا مسافت های طولانی را طی کنند. یکی از این نمونه ها، ارتباطات رادیویی در بین اپراتورهای رادیویی آماتور یا هام در سرتاسر جهان هستند. با این وجود، زمانی که ماه در طول یک خورشیدگرفتگی، چهره خورشید را می پوشاند، یونوسفر می تواند بطور شایان توجهی تغییر کند و بر این ارتباطات تأثیر بگذارد.
در خلال خورشیدگرفتگی کامل سال ۲۰۲۴ و خورشیدگرفتگی اکتبر امسال، «ناتانیل فریسل»(Nathaniel Frissell) پژوهشگر «دانشگاه اسکرانتون»(University of Scranton)، از اپراتورهای رادیویی هام دعوت می کند تا در رقابت «SEQP» شرکت نمایند. آنها در این رقابت تلاش خواهند کرد تا تعداد زیادی تماس رادیویی را با اپراتورهای دیگر در محلهای متفاوت برقرار کنند. اپراتورهای رادیویی نشان می دهند که سیگنال های آنها چقدر قوی هستند و چقدر برای مشاهده کردن تغییر یونوسفر در طول خورشیدگرفتگی ها پیش می روند. آزمایش های مشابه در گذشته نشان داده اند که تغییرات رخ داده در محتوای الکترون یونوسفر به سبب خورشید گرفتگی، تأثیرات قابل توجهی را بر نحوه حرکت امواج رادیویی دارد.
۴. اثرات تابش خورشید بر لایه های جو بالایی زمین
تاریک ترین قسمت سایه این خورشیدگرفتگی، از چندین مکان مجهز به رادارهای«شبکه رادار سوپر دوآل اورورال» یا «سوپردارن»(SuperDARN) عبور می کند. این شبکه، شرایط جوی فضا را در لایه های بالایی جو زمین رصد می کند. بنابراین، خورشیدگرفتگی یک فرصت منحصربه فرد را برای مطالعه تأثیر تشعشعات خورشیدی بر لایه های بالایی جو زمین در طول خورشیدگرفتگی ارائه می دهد.
پژوهشگران این پروژه به سرپرستی «بهارات کوندوری»(Bharat Kunduri) پژوهشگر موسسه «ویرجینیا تک»(Virginia Tech)، از سه رادار سوپردارن برای مطالعه یونوسفر در طول خورشیدگرفتگی استفاده می کنند. گروه کندوری، اندازه گیری ها را با پیش بینی های انجام شده توسط مدلهای کامپیوتری مقایسه خواهند کرد تا به پرسش هایی درباره ی نحوه واکنش یونوسفر به خورشیدگرفتگی پاسخ دهند.
۵. تمرکز واضح تر بر مناطق فعال مغناطیسی خورشید
«تانگاسامی ولوسامی»(Thangasamy Velusamy) دانشمند «آزمایشگاه پیش رانش جت»(JPL) ناسا، مربیان «مرکز تحقیقات آموزشی لوئیس»(LCER) در جنوب کالیفرنیا و شرکت کنندگان برنامه علمی شهروندی «سولار پاترول»(Solar Patrol) طی خورشیدگرفتگی های آینده، مناطق فعال خورشید را مشاهده خواهند کرد. مناطق فعال، نواحی پیچیده مغناطیسی هستند که در صورتیکه ماه بر فراز آنها حرکت می کند، روی لکه های خورشیدی شکل می گیرند.
عبور تدریجی ماه از روی خورشید، بخش های متفاوتی از منطقه فعال را در زمان های مختلف می پوشاند و به دانشمندان امکان می دهد تا سیگنال های نوری را تشخیص دهند. این گروه پژوهشی از «تلسکوپ رادیویی گلدستون اپل ولی»(GAVRT) برای اندازه گیری تغییرات ظریف در تشعشعات رادیویی ساطع شده از مناطق فعال در طول هر دو خورشیدگرفتگی سال ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ استفاده می کنند. این روش که نخستین بار در خورشیدگرفتگی مه ۲۰۱۲ مورد استفاده قرار گرفت، جزئیاتی را در مورد خورشید آشکار کرد که تلسکوپ در غیر این صورت قادر به تشخیص دادن آنها نبود.
منبع: خرید بک لینک