خرید بک لینک: دانشمندان ژن های کلیدی در رابطه با اسب های مسابقه موفق را کشف کرده اند و ادعا می کنند که می توانند به پرورش اسب های قدرتمندتر کمک کنند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، دانشمندان مجموعه ای از ژن ها را در اسب های مسابقه ای موفق شناسایی کرده اند که می تواند به ایجاد اسب های قدرتمندتر برای مسابقات اسب دوانی کمک نماید.
آنها ژنوم اسب های مسابقه تروبرد، عربی و مغولی را با اسب هایی که برای سایر ورزش ها و اوقات فراغت پرورش داده شده اند، مقایسه کردند.
متخصصان هفت ژن را در نژادهای مسابقه شناسایی نمودند که همگی نقش مهمی در عضلات، متابولیسم و زیست شناسی عصبی این حیوانات دارند. همچون ی این ژن ها می توان به ژن NTM که به رشد مغز کمک می نماید و بر یادگیری و حافظه تأثیر می گذارد و ژن MYLK۲ که برای انقباض عضلانی لازم است، اشاره نمود.
این پژوهش جدید توسط پژوهشگرانی از آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و شرکت ایرلندی علوم اسب موسوم به پلاسویتال(Plusvital) مستقر در دوبلین انجام شد.
پروفسور املین هیل از شرکت پلاسویتال و نویسنده اصلی این پژوهش اظهار داشت: تعداد بسیار زیادی از نژادهای اسب که طی صدها سال قبل در سراسر جهان توسعه یافته اند، با پرورش انتخابی برای صفات مختلف مورد نظر پرورش دهندگان به دقت شکل گرفته اند. این منجر به تولد اسب های قد بلند، اسب های کوچک، اسب های کشنده قدرتمند، اسب های سواری مفید و اسب های مسابقه ای سریع شده است.
وی ادامه داد: ما مجموعه ای از ژن های مشترک برای اسب های مسابقه ای را کشف کرده ایم، اما همه اسب های موجود در یک نژاد مسابقه ای این نسخه ژنی مفید را ندارند. بدین سبب این یافته ها برای شناسایی مناسب ترین اسب ها در یک نژاد برای مسابقه یا پرورش مفید خواهد بود.
پژوهشگران بر روی سه نژاد اسب مسابقه ای که مشهور هستند، تمرکز کردند که شامل نژادهای تروبرد، عرب و مغولی است.
نژاد تروبرد(Thoroughbred) در قرن ۱۷ و ۱۸ در انگلستان بطور خاص برای مسابقه پرورش داده شد و الان به چابکی و سرعت شهره است.
در عین حال، نژاد اسب عربی از شبه جزیره عربستان سرچشمه گرفته است و قدمت آن بسیار دورتر است و به حدود قرن هفتم بعد از میلاد بازمی گردد. اسب های عربی بطور سنتی در مسابقات استقامتی و طی مسافت های طولانی، حتی در وضعیت آب و هوایی دشوار سرآمد هستند.
در نهایت، اسب های مغولی یکی از قدیمی ترین جمعیت اسب های موجود در دنیا هستند و از فتوحات قرن سیزدهم امپراتوری مغول پشتیبانی کرده اند.
اسب های مغولی بااینکه اهلی شده اند، اما بیشتر آنها آزاد هستند و کمترین دخالت انسانی را تجربه می کنند.
پژوهشگران در نظر داشتند مجموعه ای از نشانگرهای ژنتیکی را شناسایی کنند که به عملکرد ورزشی در این اسب ها که برای مسابقه ها پرورش داده شده بودند، کمک می نماید. آنها برای انجام این کار، ژنوتیپ ۵۷۴ اسب را که نشان دهنده سه نژاد مسابقه ای و ۲۱ نژاد غیر مسابقه ای بودند، مورد مطالعه قرار دادند.
نژادهای غیر مسابقه ای شامل کلایدسدیل(Clydesdale)، کونمارا پونی(Connemara pony)، هانوفری(Hanoverian)، مورگان(Morgan)، فیورد نروژی(Norwegian Fjord)، رنگی(Paint)، شتلند(Shetland) و شایر(Shire) بودند.
این مطالعه شامل مجموعه ای از نمونه های مو از ۱۰۰ اسب بود که متعلق به یک تیم قهرمان اسب دوانی بودند که در یک مزرعه در کشور مغولستان پرورش یافته بودند.
پژوهشگران بعد از مقایسه ژنوم اسب های مسابقه ای با نژادهای غیرمسابقه ای، هفت ژن ضروری در اسب های مسابقه ای به اسامی G۶PC۲، HDAC۹، KTN۱، MYLK۲، NTM، SLC۱۶A۱ و SYNDIG۱ شناسایی نمودند.
یکی از این ژن ها موسوم به MYLK۲ برای انقباض عضلانی مورد نیاز است و در انسان با لطمه عضلانی ناشی از ورزش هم راه است. در عین حال، پروتئینی به نام میوزین زنجیره سبک کیناز(MYL۲) را کد می کند که نقشی حیاتی در انقباض عضلانی دارد.
این گروه پژوهشی اشاره می کند که پتانسیل مسابقه ای بودن در یک اسب، یک خاصیت چند عاملی است، به این معنا که به عوامل دیگری مانند محیط نیز وابسته است و تنها به ژن وابسته نیست.
اما تنوع در این هفت ژن می تواند برای بهبود ژنتیکی جمعیت اسب ها بمنظور استفاده در انواع خاصی از مسابقه ها مورد استفاده قرار گیرد. این هفت ژن همین طور می توانند به بهبود جمعیت مسابقه ای اسب های مغولی کمک کنند.
این پژوهش در مجله Communications Biology انتشار یافته است.

منبع: خرید بک لینک

آمریكا توسعه شركت متخصص