به گزارش خرید بک لینک پژوهشگران سوئیسی در پروژه جدیدی، برخورد فضاپیمای ناسا را با سیارکی که درحال نزدیک شدن به زمین است، شبیه سازی کرده اند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، فضاپیمای ناسا معروف به “آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک” یا “دارت”(DART)، در نوامبر گذشته پرتاب شد. مأموریت دارت، ردیابی یک سیارک درحال حرکت به سمت زمین و تلاش آن برای خارج شدن از مسیر خود است. نکته مثبت اینجاست که این سیارک معروف به “دیمورفوس”(Dimorphos) در راه برخورد با سیاره ما نیست. باآنکه به اندازه ای نزدیک می شود که بتوان آنرا بعنوان یک جرم نزدیک به زمین طبقه بندی کرد اما ایده این است که در صورت یافتن یک سیارک که زمین را تهدید می کند، سیستم فضاپیمای دارت آزمایش شود.
دارت تلاش خواهد نمود تا با برخورد به سیارک، آنرا از مسیر کنونی خود دور کند. هیچ کس دقیقاً مطمئن نیست که هنگام برخورد دارت با سیارک چه اتفاقی می افتد؛ ازاین رو پژوهشگران “دانشگاه برن”(University of Bern) سوئیس، به تازگی این برخورد را با استفاده از مدل سازی کامپیوتری شبیه سازی کرده اند.
پژوهشگران دریافتند که برخلاف خیلی از فرضیات در خصوص این که فضاپیما یک دهانه برخوردی کوچک را در سیارک به جا می گذارد، دارت می تواند صدمه قابل توجهی را به سیارک وارد کند. نحوه تجزیه شدن سیارک بستگی به این دارد که سیارک از چه چیزی ساخته شده است. فرضیات پیشین این بود که سیارک ها دارای یک فضای داخلی نسبتا جامد هستند اما مأموریت های اخیر نمونه برداری از سیارک ها نشان می دهند که فضای داخلی بعضی از سیارک ها می تواند شکننده تر باشد.
“سابینا رادوکان”(Sabina Raducan)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: برخلاف تصوری که امکان دارد هنگام تصویربرداری از یک سیارک وجود داشته باشد، شواهد مستقیم به دست آمده از مأموریت های فضایی مانند مأموریت “هایابوسا ۲”(Hayabusa۲) متعلق به “آژانس فضایی ژاپن”(JAXA) نشان داده است که سیارک ها می توانند ساختار داخلی بسیار سستی داشته باشند. این ساختار به توده ای از آوار شباهت دارد که توسط فعل و انفعالات گرانشی و نیروهای کوچک منسجم در کنار هم نگه داشته می شوند.
این بدان معناست که به جای یک دهانه برخوردی به عرض ۱۶۰ متر، برخورد دارت می تواند شکل سیارک را به صورت کامل تغییر دهد؛ به صورتی که حدودا غیرقابل تشخیص باشد. پژوهشگران برای مدل سازی برخورد، عواملی مانند نحوه حرکت امواج ضربه ای در سیارک و نحوه فشرده شدن مواد موجود در سیارک توسط نیروی برخورد را در نظر گرفتند که همگی تحت تاثیر ساختار داخلی سیارک قرار دارند.
رادوکان افزود: یکی از دلایلی که سستی ساختار داخلی تابحال به صورت کامل مورد بررسی قرار نگرفته، در دسترس نبودن روش های لازم است. چنین شرایط برخوردی را نمی توان در بررسی های آزمایشگاهی بازسازی کرد و فرایند نسبتا طولانی و پیچیده تشکیل دهانه بعد از چنین ضربه ای که در مورد دارت چند ساعت است، شبیه سازی واقعی این فرآیندها را تابحال غیر ممکن کرده است.
این پژوهش، در “The Planetary Science Journal” به چاپ رسید.
منبع: mpo-kr.ir
