تشخیص زودتر پارکینسون با بررسی صدای افراد

محققان ˮدانشگاه آریزوناˮ آمریکا در یافته های اخیرشان اظهار کرده اند بررسی ارتباط میان ژن پارکینسون و مشکلات صوتی می تواند به تشخیص زودهنگام این بیماری در افراد بیانجامد.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که بر حرکت افراد مبتلا تأثیر می گذارد. علایم بیماری پارکینسون معمولاً به تدریج آغاز می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. این بیماری حدود ۵۰ درصد بیشتر از زنان، مردان را تحت تأثیر قرار می دهد. علل بیماری هم شامل تلفیقی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. بیماری پارکینسون بیشتر به علت علایم در ارتباط با حرکت مانند لرزش اندام که در فرد ایجاد می شود، شناخته شده است.
به تازگی محققان آمریکایی اظهار کرده اند بررسی ارتباط میان ژن پارکینسون و مشکلات صوتی می تواند سبب تشخیص زودهنگام این بیماری شود.
یکی دیگر از مواردی که افراد مبتلا به این بیماری گرفتار آن می شوند این است که این بیماری مانع تولید صوت می شود و بنابراین افراد مبتلا به این بیماری گاها یک صدای ملایم و یکنواختی دارند. تحقیقات نشان داده است که این علایم اغلب در مراحل اولیه بیماری(گاهی چند دهه پیش از علایم در رابطه با حرکت) ظاهر می شوند.
تحقیقات جدید انجام شده توسط دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه آریزونا نشان داده است که یک ژن خاص که معمولاً با پارکینسون مرتبط می باشد امکان دارد از علل در ارتباط با این صدا باشد و نتایج این مطالعه می تواند به تشخیص و درمان زودهنگام بیماران پارکینسون کمک نماید.
این تحقیق در آزمایشگاه “جولی ای میلر”(Julie E. Miller)، استادیار علوم اعصاب و علوم گفتار، زبان و شنوایی در دانشگاه آریزونا انجام شد.
میلر در ارتباط با این مطالعه اظهار داشت: ما در درک این مساله مشکل داریم و نمی دانیم این بیماری چگونه بر نواحی تولید صدا در مغز تأثیر می گذارد و ازاین رو درک بهتر این مورد واقعا فرصتی برای مداخله زودهنگام و عرضه درمان های بهتر است.
جهت بررسی هرگونه ارتباط بین تغییرات صوتی و ژن در رابطه با پارکینسون معروف به “آلفا-سینوکلئین”(Alpha-synuclein) محققان به بررسی “سهره راه راه یا سهره گورخری”(Zebra Finch)، (پرنده آوازخوان بومی استرالیا) پرداختند.
“سزار ای مدینا” از محققان این مطالعه اظهار داشت که پرندگان به علل گوناگونی الگوی ایده آلی برای مسیرهای گفتار و صدای انسان هستند. این سهره های راه راه، آوازهای خویش را از پرندگان نر مسن تر یاد می گیرند و این روش دقیقا مانند همان روشی است که در انسان ها دیده می شود چون که نوزادان انسان با گوش دادن به صحبت های والدین خود صحبت کردن را فرا می گیرند. بخشی از مغز سهره راه راه که با گفتار و زبان سروکار دارد هم بسیار شبیه به مغز انسان سازماندهی شده است.
محققان این مطالعه بیان نمودند شباهت های دیده شده در رفتار، آناتومی و ژنتیک این پرندگان به ما امکان می دهد تا بتوانیم از سهره های راه راه بعنوان الگویی مناسب جهت بررسی گفتار و صدای انسان استفاده نماییم.
محققان به جهت اینکه ببینند آلفا سینوکلئین چگونه بر تولید آواز در پرندگان تأثیر می گذارد، ابتدا از آهنگ های ضبط شده آنها استفاده کردند. آنها سپس یک نسخه از ژن را به بعضی از پرندگان تزریق کردند. به سایر پرندگان این ژن داده نشد تا محققان بتوانند نتایج را با هم مقایسه کنند. تمام آوازهای پرندگان بلافاصله بعد از تزریق ژن و سپس یک، دو و سه ماه بعد باردیگر ضبط شد.
محققان از یک نرم افزار کامپیوتری برای تجزیه و تحلیل و مقایسه خصوصیت های صوتی آهنگ ها در طول زمان مطالعه استفاده کردند و زیر و بمی، دامنه و مدت آهنگ ها را برای تعیین این که آیا و چه زمانی تولید صدای پرندگان تغییر کرده است، بررسی کردند.
یافته های اولیه نشان داد که آلفا سینوکلئین بر تولید آهنگ تأثیر می گذارد. پرندگان دارای ژن بعد از کمتر از دو ماه آواز خواندند و سه ماه بعد از دریافت ژن در شروع یک جلسه آواز، کمتر آواز خواندند. صداها هم ملایم تر و کوتاه تر بودند و این همانند علائمی بود که در بیماران انسانی دیده می شد.
برای تعیین این که آیا تغییرات روی گفتار با تغییرات در مغز مرتبط می باشد یا خیر، محققان بخشی از مغز به نام ناحیهX (Area X) را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که سطوح بالاتری از پروتئین آلفا سینوکلئین در ناحیه X وجود دارد و این نکته به آنها کمک می نماید تا مشخص کنند که این ژن در واقع سبب ایجاد تغییراتی در مغز شده که به تغییراتی در تولید صدا منجر گردیده است.
او افزود که این ارتباط در تحقیقات قبلی پارکینسون پیشبینی شده بود اما قطعی مشخص نشده بود. به قول میلر، گام بعدی کشف چگونگی اعمال این یافته ها بر روی داده های انسانی است.
یافته های این مطالعه در مجله “PLOS ONE” منتشر گردید.

منبع:

دسته‌ها