درمان بدون آنتی بیوتیک آکنه با باکتری های پروبیوتیک

به قول محققان، باکتری های پروبیوتیک امکان دارد در درمان آکنه بدون استفاده از آنتی بیوتیک استفاده شوند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، آکنه اغلب با آنتی بیوتیک ها درمان می شود، اما استفاده بیش از اندازه از آنها می تواند به ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک منجر شود.
در حالیکه ایده خوبی است که در صورت امکان از مصرف بیش از اندازه آنتی بیوتیک ها اجتناب کرد، اما اجتناب از آنها در موارد شدید مبتلا شدن به آکنه موثر نیست. با این وجود، امکان دارد امید جدیدی وجود داشته باشد، چونکه تحقیقات اخیر نشان داده است که باکتری های پروبیوتیک می توانند درمان موثری را برای این مشکل عرضه کنند.
آکنه یکی از شایع ترین بیماری های پوستی و شایع ترین علت رجوع بیماران به پزشکان پوست و مو است. آکنه زمانی رخ می دهد که چربی ساخته شده توسط غدد چربی پوست و سلول های پوست سبب انسداد و انباشته شدن در فولیکول مو می شوند.
موارد بروز رایج در آکنه، شامل جوش سرسیاه، چرک دانه، پوست چرب و جای زخم است. آکنه می تواند به وسیله غدد چربی نسبتاً زیاد پوست صورت، بالای قفسه سینه و قسمت کمر را تحت تاثیر قرار دهد.
آکنه معمولا همزمان با بلوغ جنسی آغاز می شود. در تقسیم بندی بیماری های پوستی، آکنه جزو یکی از بیماری های زائده های پوست یعنی مو است. ریشه مو در فضای کانال مانندی به اسم فولیکولِ مو قرار گرفته و رشد می کند. از سوی دیگر، غدد چربی بعنوان یکی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات خویش را داخل فولیکول مو تخلیه می کنند که به سمت بالا حرکت کرده و روی سطح پوست پخش می شوند.
سطحی ترین لایه پوست، لایه شاخی نام دارد و سلول های پوستی که از لایه سازنده منشأ می گیرند، به آهستگی به سمت بالا حرکت کرده و در نهایت از بین رفته، لایه شاخی را به وجود می آورند. این روند را روند شاخی شدن می گویند.
بلوغ جنسی مهم ترین عامل آغاز کننده آکنه است و علت آن هم افزایش هورمون آندروژن است. ثابت شده است که هورمون آندروژن یا هورمون مردانه سبب افزایش تولید چربی و همینطور افزایش روند شاخی شدن پوست می شود.
بروز آکنه به میزان بالایی به ژنتیک بستگی دارد. ژنتیک می تواند ۸۱ درصد از تغییرات در ارتباط با آکنه در جمعیت ها را توجیه کند. تغییرات هورمونی مانند آنچه در هنگام بلوغ جنسی و قاعدگی رخ می دهد هم می توانند سبب تشدید شکل گیری آکنه شوند. در هنگام بلوغ جنسی، افزایش هورمون های جنسی(آندروژن) سبب می شود غدد چربی پوست بزرگ تر شوند و چربی(سبوم) بیشتری تولید کنند.
نوعی از باکتری های بی هوازی هم می توانند سبب تشدید بروز آکنه شوند ولی نقش دقیق آنها مشخص نمی باشد. رژیم های غذایی حاوی بار قندخونی بالا هم تاثیر متفاوتی بر شدت آکنه دارند.
در مورد این که آیا استرس سبب بروز آکنه یا بدتر شدن آن می شود هم مطالعات با کیفیت اندکی صورت گرفته است.
سایر عوامل شروع کننده آکنه عبارتند از حاملگی، تغییرات هورمونی، مواد پاک کننده پوست، رطوبت بیش از اندازه، تعریق زیاد، وراثت، تحریک پوست با خاراندن و همینطور ایجاد زمینه التهاب و عفونت، تجمع سلول های مرده و ایجاد زمینه مناسب برای بسته شدن دهانه فولیکول مو، استرس با مکانیزم افزایش هورمون های فوق کلیوی که آندروژن ها هم در آن وجود دارند، داروهای دارای هالوژن، غذاهای دریایی که حاوی ید زیاد هستند، غذاهای حاوی قند و چربی زیاد، غذاهای حاوی پروتئین کم، کاهش مصرف ویتامین E و ویتامین A و تولید بیش از اندازه معمول چربی توسط غدد چربی پوست.
حالا در یک مطالعه جدید، دانشمندان دانشگاه “آنتورپ” بلژیک تصمیم گرفتند میکروبیوم پوست صورت مبتلایان به آکنه را تغییر دهند. میکروبیوم جامعه منحصر به فردی از میکروارگانیسم هایی است که در یک محیط خاص زندگی می کنند. در مورد پوست افراد مبتلا به آکنه، این جامعه شامل باکتری های زائده زا است.
این محققان به سرپرستی پروفسور “سارا لبیر” گروهی از باکتری های مفید به نام “لاکتوباسیل” را بررسی کردند که بیشتر در روده و دستگاه ادراری-تناسلی وجود دارند. باآنکه این میکروب ها معمولا روی پوست یافت نمی شوند، اما مطالعات قبلی نشان داده اند که اگر روی پوست قرار گیرند، امکان دارد به مبارزه با آکنه کمک کنند.
پروفسور “لبیر” می گوید: لاکتوباسیل ها باکتری های ایمن و مفیدی هستند که نفع آنها اثبات شده است و اسید لاکتیک را بعنوان یک مولکول ضد میکروبی با اثر گسترده تولید می کنند که می تواند رشد و فعالیت طیف وسیعی از باکتری های رقیب را مهار کند. آنها همینطور اغلب می توانند التهاب را در شرایط مختلف کاهش دهند. بنابراین، ما حدس زدیم که آنها می توانند برای این منظور هم موثر واقع شوند.
دانشمندان سه گونه از این باکتری را بر مبنای ایمنی، استقامت و پاسخ های سیستم ایمنی پیشبینی شده انتخاب کردند و آنها را در میکروکپسول ها محصور کردند. این کپسول ها به نوبه خود به یک کِرِم پوست افزوده شد که به ۱۰ داوطلب با آکنه خفیف تا متوسط ​​دستور داده شد که دو بار در روز به مدت هشت هفته آنرا روی صورت خود بمالند.
افراد مورد آزمایش در مقایسه با گروه کنترل که از دارونما استفاده می کردند، کاهش قابل توجهی در ضایعات التهابی پوست خود نشان دادند. علاوه بر این، میکروبیوم پوست صورت آنها در جمعیت باکتری های “استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس” که مولد آکنه هستند، کاهش پیدا کرد.
مهم تر از همه این که کاهش علایم آکنه به مدت چهار هفته بعد از قطع استفاده از کرم توسط شرکت کنندگان ادامه داشت. دانشمندان اعتقاد دارند که این امکان دارد نشان دهنده این باشد که باکتری های پروبیوتیک در واقع سیستم ایمنی داوطلبان را تغییر داده اند، باآنکه هنوز باید تحقیقات بیشتری در این حوزه صورت گیرد.
این مطالعه در مجله Cell Reports Medicine انتشار یافته است.

منبع: