چین در سودای استقرار ۱۳ هزار ماهواره در مدار زمین

خرید بک لینک: چین با افشای برنامه های خود برای پرتاب ۱۳ هزار ماهواره به فضا می خواهد یک ابرصورت فلکی را تشکیل دهد تا اینترنت قدرتمند ۵G را ارائه کند که البته سبب نگرانی هایی از طرف دیگر ابرقدرت ها می شود.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، چین می خواهد به مانند ماهواره های اینترنتی “استارلینک” شرکت “اسپیس ایکس”، یک ابرصورت فلکی شامل حداکثر ۱۳ هزار ماهواره در مدار نزدیک زمین مستقر کند.
گفته می شود که این اقدام در امتداد پشتیبانی از توسعه اینترنت تلفن همراه شبکه ۵G در چین است.
جزییات چندانی در مورد این پروژه منتشر نشده است، اما گفته می شود هدف از آن، پر کردن شکاف های موجود در ارتباطات زمینی خدمات رسانی به مناطق روستایی در کشور پهناور چین است.
در کل، هر حرکتی که چین در فضا انجام می دهد، نگرانی هایی را در بین کارشناسان امنیتی ایجاد می کند، همچون این که چین ممکنست چه استفاده هایی از این صورت فلکی ماهواره ای داشته باشد.
استقرار یک صورت فلکی برای ماهواره های اینترنتی، یک پروژه سطح بالا برای دولت چین در نظر گرفته می شود و می تواند سبب ارائه خدمات ارتباطی به سراسر جهان نه فقط در چین، بلکه در رقابت با اپراتورهای غربی باشد.
یک ابرصورت فلکی ماهواره ای متشکل از صدها تا هزاران ماهواره است که با هم کار می کنند تا تمام مناطق زمین را پوشش دهند و اغلب آنها در فاصله چند صد کیلومتری بالای سطح زمین کار می کنند تا خدمات اینترنتی عرضه کنند.
اما روابط بین چین و دنیای غرب هم اکنون چندان مطلوب نمی باشد، چونکه غرب به سبب سرپوش گذاشتن چین بر ظهور و شیوع کووید-۱۹ از دست چین عصبانی است و هرگونه پرتاب گسترده ماهواره ها احتمالاً منجر به ترس از استفاده از آنها برای جاسوسی از ایالات متحده و متحدانش می شود.
هم اکنون، صورت فلکی “استارلینک” با نزدیک به ۲۰۰۰ ماهواره ی درحال بهره برداری، توسعه یافته ترین صورت فلکی ماهواره ای است، اما شرکت “آمازون” نیز می خواهد هزاران ماهواره را به مدار نزدیک زمین پرتاب کند و اتحادیه اروپا درحال بررسی آنست.
بگفته رسانه های دولتی چین، یک پایگاه مرکزی برای استقرار این ابرصورت فلکی در شهر چونگ کینگ ساخته خواهد شد. همین طور هم اکنون ظرفیت پردازش داده محدودی در چین وجود دارد و برای یک شبکه جهانی، این کشور باید ایستگاه های زمینی را در سراسر جهان مستقر کند.
نخستین جزییات این ابرصورت فلکی در اواخر سال ۲۰۲۰ انتشار یافت، زمانی که دولت چین به این منظور و برای استقرار دو صورت فلکی ماهواره ای در مدار نزدیک زمین به اتحادیه بین المللی مخابرات(ITU) درخواست داد.
این درخواست شامل ارسال مجموعا ۱۲ هزار و ۹۹۲ ماهواره است که در فاصله ۳۱۰ مایلی تا ۷۱۱ مایلی در مدار زمین قرار می گیرند. هدف این است که آنها در طیف وسیعی از باندهای فرکانسی و بطور بالقوه در سراسر جهان فعالیت کنند و به کشورهای مختلف خدمات عرضه کنند.
این تلاش، قسمتی از یک برنامه پنج ساله است که تا سال ۲۰۲۶ اجرا خواهد شد و خواهان یک شبکه یکپارچه ارتباطی برای رصد زمین و ماهواره های مسیریابی است.
چین تا حالا ماهواره های رصد زمین را به فضا پرتاب کرده است، همچون دو ماهواره به نام “گائوفن”(Gaofen) که به ادعای چین برای نظارت بر بلایای طبیعی دریایی، محیط زیست دریایی و صیانت از آب هستند.
هیچ جزئیاتی در مورد قابلیت های ماهواره هایی که در ماه نوامبر برای جایگزینی دستگاه های نسل قبلی پرتاب شدند، منتشر نشده است، اما رسانه های دولتی می گویند که از آنها برای طراحی شبکه جاده ای، بررسی زمین و تخمین میزان محصولات کشاورزی نیز استفاده خواهد شد.
این ماهواره ها با دقت پنج اینچ، وضوح بی سابقه ای دارند که آنها را در سطح ماهواره های جاسوسی سطح بالای ایالات متحده قرار می دهد.
چین همین طور راه اندازی سیستم “بیدو”(BeiDou)، جایگزین چینی برای سیستم مسیریابی ماهواره ای GPS متعلق به ایالات متحده را تکمیل کرده و آنرا در سطح جهانی در دسترس قرار داده است.
این فقط دولت چین نیست که ماهواره ها را به مدار نزدیک زمین پرتاب می کند، بلکه شرکت “گلکسی اسپیس” مستقر در پکن نیز می خواهد شش ماهواره ارتباطی را امسال میلادی به فضا پرتاب کند.
بنظر می رسد یک رقابت بین اپراتورهای غیردولتی در چین به وجود آمده است که می تواند در نهایت به پروژه جدید ماهواره ای ملی تبدیل گردد.
علاوه بر نگرانی در مورد هدف واقعی استقرار این شبکه جهانی از ماهواره ها، آنها خطر برخورد در فضا را نیز می افزایند و می تواند به فضاپیماهای دیگر لطمه برسانند.
چین نیز از آن سو، بتازگی با دو عبور نزدیک ماهواره های “استارلینک” از ایستگاه فضایی “تیان هه” چین در ماه ژوئیه و اکتبر سال گذشته، نسبت به پروژه “استارلینک” ابراز نگرانی کرد.
دولت چین در همین راستا در مورد این خطرات برخورد و خطرات بالقوه ای که برای فضانوردان ایجاد می شود، به سازمان ملل رجوع کرد و از این نهاد بین المللی خواست که مسئولیت بین المللی کشورها را در قبال کارهای فضایی به آنها یادآوری کند.

منبع: