احیانا زهره هیچ گاه دارای اقیانوس نبوده است

خرید بک لینک: تعدادی از محققان در مطالعه اخیرشان و با بررسی مدلهای آب و هوایی اظهار کرده اند ممکنست سطح سیاره زهره هیچ گاه آنقد سرد نبوده که بتواند اقیانوس داشته باشد.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا، تحقیقات اخیر پژوهشگران از آن حکایت می کند که سیاره زهره هیچ گاه اقیانوس نداشته است. مدت هاست که زهره بعنوان یک سیاره مرده تصور می شد، اما ماموریت های جدید به “دوقلو شیطانی” زمین می تواند به زودی مشخص نماید که آیا این سیاره زنده است و به معنای هنوز از نظر زمین شناسی فعال است یا خیر.
حال تیمی از اخترفیزیکدان به رهبری پژوهشگران دانشگاه ژنو و مرکز ملی صلاحیت در تحقیقات سوئیس یک مدل آب و هوایی ایجاد کردند تا شرایط سیاره زهره جوان را بازسازی کند.
پژوهشگران قصد داشتند دریابند آیا سیاره زهره بعد از شکل گیری در ۴.۵ میلیارد سال پیش دارای اقیانوس بوده است یا خیر.
زمین نزدیک به چهار میلیارد سال دارای اقیانوس بوده و مریخ نیز ۳.۵ تا ۳.۸ میلیارد سال پیش میزبان چند رودخانه و دریاچه بوده است.
اما هنوز در مورد این که آیا آب تا حالا در سطح زهره بوده است پژوهشگران مطمئن نبودند. با این وجود طبق تحقیقات جدید بعید به نظر می آید این سیاره دارای اقیانوس بوده باشد که این امر نیز د احتال حیات این سیاره تاثیر می گذارد. یافته های این مطالعه نشان داده است که دمای اتمسفر زهره هیچ گاه به اندازه ای کاهش نیافته که آب متراکم شود و باران بیاید و اقیانوس ها شکل بگیرند.
“مارتین توربت” (Martin Turbet) یکی از محققانی که بر روی این مدل کار می کند، اظهار داشت: ما آب و هوای زمین و زهره را در ابتدای تکامل آنها در بیش از چهار میلیارد سال پیش شبیه سازی کردیم.
بگفته پژوهشگران، برای تشکیل اقیانوس ها، دمای جو باید به اندازه ای کاهش می یافت که آب در ضمن چند هزار سال متراکم شده و بصورت باران باریده شود، همانطور که روی زمین صورت گرفت. اما مدل آنها نشان داد که درجه حرارت این سیاره هیچ گاه به اندازه کافی پایین نیامده است تا این اتفاق بیفتد و آب سیاره زهره بعنوان گاز در جو باقی مانده است. اخترفیزیکدانان افزودند بااینکه خورشید در آن زمان ۳۰ درصد کم نور از حال حاضر بود اما این امر برای کاهش دمای زهره تا جایی که اقیانوس ها در ان تشکیل شوند کافی نبوده است. ابرهای سمت شب سیاره نیز اثری گلخانه ای برای پیشگیری از بارش باران بوجود آورده اند.
با این وجود باید صبر کرد تا دید داده های جمع آوری شده توسط سازمان های مختلف درباره این سیاره چه نشان خواهند داد.”مارینر ۲” نخستین فضاپیمای آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۲ به زهره رسید. این فضاپیما دریافت که دمای جو زهره از سطح آن خنک تر است.
کاوشگر “ماژلان” ناسا در سال ۱۹۹۰ وارد مدار زهره شد و چهار سال در مدار باقی ماند. در این زمان این کاوشگر به نقشه برداری از سطح زهره پرداخت و به دنبال شواهدی از وجود تکتونیک صفحه ای گشت. بر طبق یافته های این کاوشگر، ۸۵ درصد سطح زهره از جریان های گدازه ای قدیمی تشکیل شده است که نشان از فعالیت آتش فشانی قابل توجه در این سیاره دارد. این کاوشگر آخرین فضاپیمای آمریکایی بود که از زهره بازدید می کرد بااینکه بعد از آن ناسا از زهره بعنوان سکوی پرتاب برای رساندن کاوشگرها به سایر نقاط فضا بهره برده است.
آژانس فضایی هند خبر از ماموریتی به نام “Shukrayaan-۱” داده است که به بررسی ترکیبات شیمیایی جو زهره خواهد پرداخت.
“پیتر بک” (Peter Beck) موسس شرکت خصوصی “راکت لب” (Rocket Lab) در نیوزیلند که ده ها موشک به فضا ارسال کرده است نیز می خواهد ماهواره ای کوچک به زهره بفرستد.
ناسا بتازگی دو ماموریت جدید به اسامی “داوینچی پلاس”(DAVINCI+) و “وریتاس”(VERITAS) را جهت بررسی نزدیکترین همسایه سیاره زمین یعنی سیاره زهره برگزیده است. ناسا تقریباً ۵۰۰ میلیون دلار برای توسعه هر ماموریت اعطا می کند. انتظار می رود که هر یک از این دو ماموریت در بازه زمانی ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ پرتاب شوند.
“آژانس فضایی اروپا” نیز می خواهد بین سالهای ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳، مدارگرد جدیدی را به سیاره زهره پرتاب کند. “آژانس فضایی اروپا” مقرر است مدارگرد خود معروف به “EnVision” را به این سیاره بفرستد تا دلیل تفاوت آن با زمین را مورد بررسی قرار دهد.
یافته های این مطالعه در مجله Nature انتشار یافته است.

منبع: