چرا تعدادی از افراد در مقابل کروناویروس مقاوم تر هستند؟

خرید بک لینک: پژوهشگران برزیلی در پروژه جدیدی، به بررسی این مساله پرداختند که چرا تعدادی از افراد بصورت طبیعی، مقاومت بیشتری در مقابل کروناویروس نشان می دهند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی دانشگاه سائو پائولو، پژوهشگران برزیلی، اولین گام ها را برای درک این که چرا تعدادی از افراد بطور طبیعی در مقابل عفونت ناشی از کروناویروس مقاوم هستند، برداشته اند.
پژوهشگران در این پروژه، ماده ژنتیکی ۸۶ زوج را ارزیابی کردند که هر دو در معرض کروناویروس قرار داشتند اما تنها یکی از آنها درگیر شده بود. نتایج این پژوهش نشان میدهد گونه های ژنتیکی خاصی که بیشتر در افراد مقاوم یافت می شوند، با فعال سازی کارآمدتر سلول های دفاعی موسوم به “سلول های کشنده طبیعی”(NKs) در ارتباط هستند.
این سلول ها، قسمتی از واکنش ایمنی ذاتی هستند و اولین مانع در مقابل ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا به شمار می روند. هنگامی که سلول های کشنده طبیعی فعال می شوند، می توانند سلول های آلوده را تشخیص دهند و از بین ببرند تا از پیشروی آنها جلوگیری نمایند.
“مایانا زاتز”(Mayana Zatz)، استاد “دانشگاه سائو پائولو” (USP) و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: فرضیه ما این است که انواع ژنومی موجود در بدن یکی از زوجین مستعد بیماری، به تولید مولکول هایی منجر می شوند که فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار می کنند. در هر حال، این فرضیه هنوز تایید نشده است.
بعد از اعلام خبر جذب داوطلب برای این پروژه، حدود ۱۰۰۰ زوج اعلام آمادگی کردند که ماجراهای جالبی در مورد مبتلاشدن به کروناویروس داشتند. برای نمونه، مردی که بیش از ۷۰ سال داشت، باید برای درمان نتایج کووید-۱۹ در بیمارستان بستری می شد اما همسرش که همسن او بود و همین طور مادر همسرش که ۹۸ سال داشت و در خانه آنها زندگی می کرد، هیچ نشانه ای از مبتلاشدن به کروناویروس نداشتند. یکی دیگر از نمونه های عجیب این بود که نتیجه آزمایش یک مرد ۱۰۰ ساله با وجود تماس منظم با همسر ۹۰ ساله مبتلا به کووید-۱۹ خود، منفی شد.
زاتز افزود: تصور ما این بود که مواردی از این دست، به ندرت پیش می آیند و به همین دلیل، نتایج این گزارش، ما را شگفت زده کرد. ما ۱۰۰ زوج با خاصیت های قابل مقایسه همچون سن و نسبت ژنتیکی را انتخاب کردیم و جهت بررسی دقیق، نمونه خون آنها را گرفتیم.
“متیوس ویدیگال”(Mateus Vidigal)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اولین گام، انجام یک آزمایش سرولوژی بود تا افرادی که مبتلا اما بدون نشانه هستند، از نمونه حذف شوند. بعد از این آزمایش، تنها ۸۶ زوج باقی ماندند.
در صورتیکه مردان در اکثریت گروه حساس قرار داشتند، تعداد زنان در گروه مقاوم بیشتر بود. ویدیگال اصرار کرد که این آزمایش، قبل از تشخیص انواع جدید کروناویروس که قابلیت انتقال آنها بیشتر است، انجام شد.
وی ادامه داد: ما نمی توانیم مطمئن باشیم که این یافته ها در مورد افرادی که در معرض نوع “P.1” کووید-۱۹ قرار می گیرند نیز صدق کند.
میراث ژنتیکی
بگفته زاتز، این حقیقت که مقاومت در مقابل کروناویروس برخلاف مقاومت نسبت به HIV، یک خاصیت نسبتا متداول می باشد، به یک میراث پیچیده ژنتیکی اشاره دارد که ژن های بسیاری در آن دخیل هستند.
وی ادامه داد: این بدان معناست که وقتی ژنوم را برای یافتن موضوع مهمی بررسی می نماییم، به یک نمونه بزرگ با بیش از ۲۰ هزار داوطلب نیاز داریم. بدین سبب ما تصمیم گرفتیم تا بر دو گروه بزرگ از ژن های در رابطه با واکنش ایمنی تمرکز کنیم؛ “مجموعه سازگاری بافتی اصلی”(MHC) و “مجموعه گیرنده لکوسیت”(LRC).
زاتز افزود: تعدادی از ژن های مجموعه سازگاری بافتی اصلی و مجموعه گیرنده لکوسیت، بیش از ۷۰۰۰ چندریختی را در بر دارند. یک نمونه از این چندریختی، گروه های متفاوت خون است که چهار گروه متفاوت A، B، AB، O را شامل می شود. تعدادی از ژن های موجود در مجموعه سازگاری بافتی اصلی و مجموعه گیرنده لکوسیت، هزاران نوع دارند.
پژوهشگران برای انجام دادن این کار، با “اریک کاستلی” (Erick Castelli)، پژوهشگر “دانشگاه ایالتی سائوپائولو” (UNESP) همکاری کردند. روش های محاسباتی که بتازگی توسط کاستلی ابداع شده اند، بررسی ژن های مجموعه سازگاری بافتی اصلی و مجموعه گیرنده لکوسیت را ساده تر کرد.
کاستلی اظهار داشت: تصور کنید که اهتمام دارید پازلی را تنها با کمک یک مرجع سر هم کنید اما تعداد زیادی از قطعات مشابه را در اختیار دارید. تفاوت میان این قطعات آن قدر ظریف است که نمی توان فهمید هر یک باید در کدام قسمت قرار بگیرند. الگوریتم بر طبق تجزیه و تحلیل هزاران توالی توصیف شده، تصمیم می گیرد که هر قطعه را کجا قرار دهد. این روش به ما کمک می نماید تا از ژنوم با جزییات نقشه برداری نماییم.
پژوهشگران با بررسی مجموعه سازگاری بافتی اصلی دریافتند که بنظر می رسد انواع ژن های “MICA” و “MICB”، مقاومت در مقابل کروناویروس را تحت تاثیر قرار می دهند. بگفته کاستلی، بیان ژن ها بطور معمول زمانی افزایش می یابد که سلول ها تحت فشار قرار می گیرند.
این مساله به تولید مولکول هایی می انجامد که به گیرنده های کشنده طبیعی متصل می شوند و نشان می دهند که مشکلی در سلول های مورد نظر وجود دارد.
تجزیه و تحلیل های صورت گرفته در مجموعه گیرنده لکوسیت، انواعی را در ژن های “LILRB1” و “LILRB2” نشان داد.
کاستلی اظهار داشت: بررسی افراد مبتلا، افزایش پنج برابری LILRB1 را نشان داد. بنظر می رسد که این موضوع، افزایش بیان گیرنده هایی را در پی دارد که عملکرد سلول های کشنده طبیعی را مهار می کنند.
“ادیشیو کنیا نتو”(Edécio Cunha Neto)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: فرضیه ما بطور کلی این است که افراد مستعد ابتلا، انواعی از ژن را در بدن خود دارند که به واکنش ضعیف سلول های کشنده طبیعی منجر می شود؛ در صورتیکه این واکنش در افراد مقاوم، قوی تر است.
برای تایید این فرضیه می توان چندین آزمایش را انجام داد. یکی از این آزمایش ها قرار دادن “سلول های خون محیطی”(Peripheral blood cells) افراد مستعد مبتلاشدن و مقاوم در معرض کروناویروس و مشاهده فعالیت سلول های کشنده طبیعی در هر دو گروه است.
وی ادامه داد: حتی اگر داده ها تایید شوند، سایر مکانیسم های ایمنی ذاتی باید برای تعیین مقاومت نسبت به ویروس، به موازات آنها عمل کنند. یکی از این مکانیسم ها یقینا ظرفیت سلول های دفاعی برای تولید سریع اینترفرون ها است که در دفاع ضد ویروسی، نقش کلیدی دارند.
این پژوهش، در مجله “Frontiers in Immunology” به چاپ رسید.

منبع:

دسته‌ها