در صورتیکه بیش از یک ماه از فرود موفقیت آمیز پیشرفته ترین مریخ نورد ناسا موسوم به ˮاستقامتˮ(Perseverance) بر روی سطح سیاره سرخ می گذرد، این کاوشگر با وجود بررسی سنگ های اطراف محل فرود خود که نشانه هایی از تغییر شکل توسط باد و آب دارند، هنوز هیچ نشانه قطعی از حیات باستانی در این سیاره نیافته است.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا، مریخ نورد “Perseverance” ناسا که در رسانه های فارسی زبان بیشتر “استقامت” یا “پشتکار” ترجمه شده است، ماه اول اقامت خودرا در سطح مریخ سپری کرده است. این مریخ نورد در تاریخ ۱۸ فوریه در یک دهانه برخوردی موسوم به “دهانه جزرو”(Jezero) فرود آمد تا با تمام توان به کاوش در سطح سیاره سرخ بپردازد و تصاویر مختلفی از این سیاره مخابره کند و سنگ های اطراف را به دقت تجزیه و تحلیل کند.
تاکنون و در همین مدت، دانشمندان ناسا تشخیص داده اند که چندین سنگ در اطراف “استقامت” از نظر شیمیایی شبیه سنگ های آتشفشانی روی زمین هستند و باد و آب تعدادی از آنها را گرفتار فرسایش کرده است.
“کنت فارلی” زمین شیمی دان موسسه فناوری کالیفرنیا و دانشمند ماموریت “استقامت” می گوید: همه چیز تا حالا عالی پیش رفته است. وی و دیگر دانشمندان این ماموریت، میزان پیشرفت “استقامت” و کارهایی را که در این یک ماه انجام داده در تاریخ ۱۶ مارس در نشست مجازی کنفرانس علوم قمری و سیاره ای توصیف کردند.
همانطور که از پیش برنامه ریزی شده است، برای انجام آزمایش های علمی اصلی این مریخ نورد باید چند ماه دیگر صبر کرد. در طول این مدت مهندسان به آزمایش ابزارهای علمی آن ادامه می دهند و بالگرد “نبوغ” را برای انجام نخستین پرواز فرازمینی آماده می کنند.
سرانجام “استقامت” مجموعه ای از ابزارهای خود همچون مته، دوربین نمای نزدیک و سنسورهای شیمیایی گوناگون را برای شکار علایم حیات باستانی در سنگ های مریخ به کار خواهد گرفت.
در حال حاضر دانشمندان در حال برنامه ریزی برای نحوه سفر “استقامت” از محل فرود خود که به افتخار “اکتاویا باتلر” نویسنده داستان های علمی-تخیلی نام گذاری شده، به صخره های مرتفع ۴۰ متری واقع در دلتای یک رودخانه باستانی هستند. این دلتا که میلیاردها سال پیش توسط رودخانه ای که در مریخ جاری بوده، رسوب کرده و ایجاد شده، اگر حالا وجود داشت، می توانست یک مکان ایده آل جهت زندگی میکروبی باشد. اما مشکل اینجاست که یک تپه شنی بین “استقامت” و این دلتا قرار دارد که این مریخ نورد نمی تواند از آن عبور کند.
محققان در حال بحث در مورد این هستند که این تپه شنی را ساعت گرد یا پادساعت گرد دور بزنند. دور زدن پادساعت گرد این تپه سفر کوتاه تری خواهد بود، در صورتیکه دور زدن ساعت گرد آن، “استقامت” را با انواع بیشتری از صخره ها و سنگ های جالب توجه مواجه می کند.
اما هیچکدام از اینها احتمالاً زودتر از ماه ژوئن اتفاق نمی افتد. “استقامت” ابتدا باید برای آزمایش بالگرد “نبوغ”(Ingenuity) به یک مکان مناسب برود. این مکان احتمالاً منطقه ای پر از صخره است که از مکان فعلی مریخ نورد چندان دور نیست. در آنجا، این مریخ نورد، “نبوغ” را از شکم خود بیرون می آورد و اندکی از آن فاصله می گیرد تا بتواند یک فیلم مناسب از پرواز آن ضبط کند.

“جیم بل” دانشمند سیاره ای از دانشگاه ایالتی “آریزونا” که یکی از اعضای تیم پشتیبان دوربین های “استقامت” است، می گوید: ما مشتاقانه منتظر فیلم های تاریخی از نخستین پرواز فرازمینی تاریخ هستیم.
آزمایش “نبوغ” به این علت در وهله اول انجام می شود که “نبوغ” هنگام رانندگی “استقامت” باید بالا سر آن پرواز کند و به آن در مسیریابی کمک نماید.
دانشمندان تا انجام نخستین آزمایش پرواز “نبوغ” که انتظار می رود در هفته های آتی صورت گیرد، سنگ های اطراف محل فرود “استقامت” را کاوش می کنند. الان در اطراف این مریخ نورد شاهد سنگ های کم رنگ تری نسبت به خاک تیره مریخ هستیم.
“استقامت” از ابزار مبتنی بر لیزر برای تعیین اینکه چندین نوع از این سنگ ها همچون دو سنگ که توسط دانشمندان ناسا، “ماز: “(Maaz) و “ییگو”(Yeegho) از نظر شیمیایی شبیه به سنگ های بازالت روی زمین هستند که از سنگ های مذاب تشکیل می شوند، بهره برده است. این ابزار برای تبخیر بخش های کوچکی از این سنگ ها و بررسی ترکیبات شیمیایی آنها، آنها را با لیزر می شکافد.
“راجر وینز” یک متخصص زمین شیمی در آزمایشگاه ملی “لوس آلاموس” در نیومکزیکو که رئیس تیم ابزار لیزری “استقامت” است، اظهار داشت: بوسیله این تجزیه و تحلیل، دانشمندان می بینند که “ییگو” نشانه هایی از حبس شدن آب در مواد معدنی خود دارد. این اکتشافات با آنچه دانشمندان از “دهانه جزرو” انتظار داشتند، در خصوص اینکه ممکنست دارای سنگ های آتشفشانی باشد که احیانا زمانی با آب ارتباط داشته اند، مطابقت دارد.
“ماز” یکی دیگر از سنگ هایی است که “استقامت” تا حالا با ابزار لیزری خود آنرا مورد بررسی قرار داده است. این مریخ نورد مشخص کرده است که “ماز” از نظر شیمیایی شبیه سنگ های بازالت روی زمین است.
به نظر می رسد خیلی از صخره ها و سنگ های اطراف محل فرود “استقامت” توسط بادهای شدید تغییر شکل یافته اند. همچون یک شیء تیره با شمایل عجیب و غریب که دانشمندان آنرا به علت شباهت آن به یک فک که بر روی یک سنگ نشسته “فُک بندرگاه”(harbour seal) لقب داده اند.

“بل” می گوید: به نظر می آید این بادهای شدید برمبنای جهتی که مطابق با الگوهای اصلی باد محاسبه شده توسط مدلهای گردش جهانی برای مریخ است، از سمت شمال غربی این سنگ ها را پراکنده کرده اند.
“فارلی” اظهار داشت: سنگ تیره دیگری وجود دارد که به نظر می آید نه توسط باد، بلکه توسط آب فرسایش یافته است. این نشان داده است که ممکنست این سنگ زمانی در آب روان و شاید در رودخانه باستانی که به دهانه “جزرو” می ریخته است، قرار داشته است.
وی اضافه کرد: وجود این سنگ برای مطالعه ما کاملا امیدوار کننده است.
دانشمندان نام هایی غیررسمی را به زبان های “ناواهو” یا “دین” به سنگ ها، دهانه ها و سایر اشیاء اطراف محل فرود “استقامت” داده اند.
زبان مادری “آرون یازی” مهندس تیم “استقامت” زبان ناواهویی است و وی کوشش برای هماهنگی نام ها را بر عهده داشته است. بعنوان مثال، “ماز” به مدلول مریخ است، در صورتیکه “ییگو” یک کلمه جایگزین برای کلمه “سخت کوش” ​​است.
پس از آزمایش “نبوغ” و پیش از عزیمت “استقامت” به سمت دلتای مذکور، این مریخ نورد احتمالاً نخستین نمونه برداری خود از سنگ های مریخ که بستر دهانه “جزرو” را ایجاد کرده اند، انجام می دهد.
دانشمندان هنوز آتشفشانی بودن این سنگ ها را تشخیص نداده اند، اما اگر چنین باشد، می تواند به تعیین سن بستر این دهانه برخوردی کمک نماید، برای اینکه سنگ مذاب عناصر رادیواکتیو را به دام می اندازد که با سرعت قابل پیش بینی پوسیده می شوند و می توانند بعنوان یک ساعت برای شخیص زمانی استفاده شوند که این سنگ ها ذوب شده اند.
“استقامت” در طول ماموریت خود حدود ۳۰ لوله حاوی خاک و سنگ مریخ را جمع آوری می کند و آنها را روی سطح مریخ رها می کند تا یک ماموریت در آینده بتواند آنها را بازیابی کرده و به زمین بیاورد تا دانشمندان آنرا تجزیه و تحلیل کنند. این نمونه ها نخستین نمونه های مریخی آورده شده به زمین لقب خواهند گرفت.

فناوری متخصص