پیش گیری از نابینایی سالمندان با داروی اچ آی وی

خرید بک لینک: خراسان رضوی تغییر کاربردی دارو می تواند به جلوگیری از تخریب ماکولای خشک (تباهی لکه زرد) کمک نماید. تباهی لکه زرد یا تخریب ماکولای خشک شایع ترین علت کوری در افراد مسن است. در این بیماری ماکولا یا لکه زرد تخریب می شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
به نقل از فری تینک، وقتی بیماری همه گیر شروع شد، هیچ داروی تایید شده ای برای درمان کووید-۱۹ وجود نداشت و تولید داروهای آن از ابتدا زمان بر بود؛ زمانی که سبب مرگ خیلی از بیماران شد، بنابراین، پزشکان با تجویز داروهای تایید شده بدون برچسب درمانی بیماری کووید-۱۹ با دارویی که داشتند، دست به کار شدند. این منجر به کشف نخستین داروی ویروس کرونا و نجات جان انسان شد؛ یک استروئید رایج که از دهه ها قبل در بازار وجود داشت. بااین وجود تغییر کاربردی دارو با بیماری همه گیر شروع نشد. پژوهشگران بطور فزاینده ای در حال مطالعه داروهای موجود و تاثیر آنها بر درمان بیماری های دیگر هستند. این روش، سریع تر و ارزان تر از تولید داروی جدید است، اما نتیجه یکسان است.
حالا، پژوهشگران دستیابی به موفقیت بالقوه دیگری را در مورد تغییر کاربردی دارو بوجود آورده اند؛ داروهای تولیدشده برای درمان اچ آی وی ممکنست بتوانند یک بیماری لاعلاج لطمه بینایی به نام تحلیل خشک ماکولا را درمان کنند.
تخریب ماکولای خشک (تباهی لکه زرد)
تباهی لکه زرد وابسته به سن، شایع ترین علت از دست دادن بینایی در افراد بالای ۵۰ سال است. این بیماری به دو شکل مرطوب و خشک وجود دارد و درحالی که فرم خشک جدی نیست، اما بسیار شایع تر است، بیش از ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. در مرحله پیشرفته خود که بعنوان «خشکی جغرافیایی» شناخته می شود، تباهی لکه زرد موجب ایجاد لکه های کور در بینایی فرد می شود. سپس می تواند تا جایی پیشرفت کند که دید مرکزی افراد بطور کامل از بین برود. آنان هنوز هم می توانند چیزهایی را در دید محیطی خود ببینند، اما نه آنچه بطور مستقیم در دیدشان است و این می تواند مانع از توانایی آنان در رانندگی، خواندن، کار کردن و حتی به تنهایی زندگی کردن شود.
هم اکنون، هیچ درمانی یا دارویی برای تخریب ماکولای خشک ارائه نشده است، اما حالا، یک گروه بین المللی از دانشمندان تحقیقی را انجام داده اند که نشان داده است دارویی که برای درمان اچ آی وی (HIV) استفاده می شود، می تواند کمک کننده باشد.
دی ان ای (DNA) ناخواسته
تعدادی از دی ان ای موجود در سلول های ما حاوی دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین هایی هستند که تمام عملکردهای بدن ما را کنترل می کنند. اما بیشتر دی ان ای ناخواسته هستند.
افرادی که داروهای اچ آی وی (HIV) مصرف می کنند ۴۰ درصد کمتر در معرض تخریب ماکولای خشک (تباهی لکه زرد) هستند.
«دی ان ای ناخواسته» اصطلاحی است که برای توصیف دی ان ای غیر رمزگذار استفاده می شود، یعنی نوعی که به سلول های ما دستور نمی دهد، پروتئین بسازند و بتازگی پژوهشگران آغاز به کشف این کرده اند که این دی ان ای به راستی چه کاری انجام می دهد.
در سال ۲۰۱۱، گروه تحقیقاتی کشف کردند که تجمع یک نوع DNA ناخواسته (به نام Alu) در سلول های اطراف شبکیه به تخریب ماکولای خشک کمک می نماید. این تجمع در خارج از هسته سلول ها، در منطقه ای به نام سیتوپلاسم اتفاق می افتد.
چندین بیماری به وجود دی ان ای در سیتوپلاسم مرتبط بوده است، بدین سبب پژوهشگران فکر کردند که آیا ممکنست تغییر کاربردی یک دارو برای آن بیماری ها، تخریب ماکولای خشک را درمان کند.

تغییر کاربردی دارو
یک نوع دارو به نام بازدارنده های نوکلئوزید معکوس ترانس کریپتاز (NRTI) توجه پژوهشگران را جلب کرد. این داروها که جهت استفاده بعنوان درمان اچ آی وی تایید شده اند، همین طور برای پیشگیری از تکثیر DNA Alu شناخته شده اند.
در سال ۲۰۱۴، پژوهشگران NRTI ها را در موش هایی با علایم تخریب ماکولا آزمایش کردند و دریافتند که این داروها می توانند حیوانات را بطور موثری درمان کنند. اما، بطور شگفت آور، نه به خاطر این که روی DNA Alu تاثیر می گذارد، بلکه به علت این که گروهی از پروتئین ها به نام اینفلامازوم (فعال کننده مسیر التهابی) را مسدود می کنند.
پژوهشگران برای تازه ترین مطالعه خود، پایگاه های بیمه درمانی را بررسی کردند که حاوی داده های بیش از ۱۰۰ میلیون بیمار جمع آوری شده طی دو دهه بود تا ببیند آیا بین استفاده از NRTI و تخریب ماکولای خشک در افراد ارتباطی وجود دارد یا خیر.
از این بررسی، آنان دریافتند که افرادی که این داروها را مصرف می کنند، حدود ۴۰ درصد کمتر از افراد مشابهی که از این داروها استفاده نمی کنند، به بیماری کم بینایی مبتلا می شوند.
شایان ذکر است، یک مطالعه مشاهده ای مانند این تحقیق، رابطه علت و معلولی را ثابت نمی کند، برای اینکه افرادی که این داروها را مصرف می کنند از جهات مختلفی که پژوهشگران نمی توانند ببینند یا کنترل کنند متفاوت هستند. اما نتایج این تحقیق همراه بامطالعه روی موش ها، بسیار امیدوارکننده به نظر می آید.
پژوهشگران حالا امیدوارند که آزمایش ها بالینی را برای آزمایش توانایی NRTI ها و مشتقات ایمن آنها (Kamuvudines) در درمان تخریب ماکولای خشک انجام دهند. پژوهشگران معتقدند، داروهای HIV نیز می توانند به درمان دیگر بیماری های در رابطه با اینفلامازوم نیز کمک کنند.
محقق جیا کریشنا امباتی در بیانیه مطبوعاتی اظهار داشت: «ما معتقدیم Kamuvudines ممکنست در مقابل تعداد زیادی از بیماری های تخریب کننده شایع شامل فعال شدن اینفلامازوم، مانند مولتیپل اسکلروزیس، آلزایمر و دیابت نوع ۲ موثر باشد.»
ازآنجاکه NRTI ها پیش از این، یک دفعه مراحل توسعه را طی کرده اند، تصویب آنها برای درمان تخریب ماکولای خشک در افراد به مدت طولانی یا به همان میزان هزینه نیاز ندارد.
پژوهشگران بعد از مطالعه روی موش ها اظهار کردند: «اگر امروز یک آزمایش را شروع کردیم، و NRTI در درمان (تخریب ماکولای وابسته به سن) موثر بود، می توان این دارو را جهت استفاده در کمتر از مدت ۲ تا سه سال، با کمتر از ۱۰ میلیون دلار هزینه تایید نمود.»
نتایج این تحقیق در مجله PNAS منتشرشده است.

منبع: