به گزارش خرید بک لینک پیشرفت بشر در زمینه اکتشافات فضایی بیشتر از همه مرهون پیشرفت فناوری است که بخش های تولید فناوری در سازمان ها و شرکتهای فعال در حوزه فضا بار اصلی آنرا به دوش می کشند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا، پیشرفت بشر در اکتشافات فضایی و پرده برداری از دنیاهای ورای زمین در قرن اخیر، به خصوص چند دهه گذشته چشم گیر بوده است، اما بر کسی پوشیده نیست که بشر شاید هنوز به شناخت یک ناخن از کل پیکر جهان هستی هم نرسیده است.
شناخت بیشتر از کیهان نیازمند پیشرفت فوق العاده فناوری های در اختیار بشر است تا زمینه اکتشاف بیشتر از پیش آن فراهم آید. در این راه، این بخش های تحقیقاتی و تولید کننده فناوری هستند که نقش محوری را ایفا می کنند. در این گزارش به معرفی این بخش از سازمان ها و شرکتهای فضایی می پردازیم.
ناسا(NASA)
اداره کل ملی هوانوردی و فضا(National Aeronautics and Space Administration) به اختصار “ناسا”(NASA) سازمانی مستقل در قوه مجریه حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا است که مسئولیت برنامه ریزی در حوزه های برنامه فضایی کشوری و تحقیقات مکانیک پرواز و هوافضا را بر عهده دارد. در زمان جنگ سرد و بعد از پرتاب ماهواره اسپوتنیک-۱ توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به فضا، آمریکا به فکر ایجاد سازمان فضایی ملی خود افتاد و ناسا در ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۸ با امضای رئیس جمهور وقت “دوایت آیزنهاور” جای کمیته رایزنی ملی هوانوردی آمریکا(ناکا) را گرفت و بنیان گذاری شد. “توماس کیت گلنان “به عنوان اولین مدیر ناسا و “هیو لاتیمر درایدن “به عنوان معاون او برگزیده شدند و فعالیت رسمی ناسا از ۱ اکتبر ۱۹۵۸ شروع شد.
ناسا دارای بخش های تولید فناوری مختلفی است که در ادامه آنها را معرفی می نماییم.
مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ(Armstrong Flight Research Center)
مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ مرکز اصلی ناسا برای پروژه های تحقیقاتی و آزمایشی پروازهای پرخطر در جو است. این مرکز از امکانات و تخصص لازم برای تصویرسازی، طراحی، تجزیه و تحلیل، ساخت، تلفیق، حفظ و انجام تحقیقات، تحقیقات پروازی و آزمایش پرواز بر روی وسایل نقلیه و سیستم های تحقیقاتی اصلاح شده یا منحصر به فرد برخوردارست.
مرکز تحقیقات ایمز(Ames Research Center)
مرکز تحقیقات ایمز ناسا یکی از ۱۰ مرکز میدانی ناسا در قلب دره سیلیکون کالیفرنیا واقع شده است. این مرکز از سال ۱۹۳۹ ناسا را در زمینه تحقیق و توسعه در سطح جهانی در زمینه هوانوردی، فناوری های اکتشافی و علوم همسو با توانایی های اصلی ناسا یاری می کند.
مرکز تحقیقات گلن(Glenn Research Center)
مرکز تحقیقات گلن ناسا در کلیولند اوهایو برای پیشبرد مأموریت های ناسا در زمینه هوانوردی و اکتشافات فضایی، فناوری های ابتکاری را طراحی می کند و توسعه می دهد.
مرکز پرواز فضایی گودارد(Goddard Space Flight Center)
مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرینبلت مریلند، بزرگترین سازمان میزبان دانشمندان، مهندسان و فناوران آمریکا است که برای مطالعه زمین، خورشید، منظومه شمسی و جهان هستی، فضاپیما و ابزار و تکنولوژیهای جدید می سازند.
آزمایشگاه پیشران جت(Jet Propulsion Laboratory)
آزمایشگاه پیشران جت ناسا یک مرکز تحقیقاتی ملی منحصر به فرد است که مأموریت های رباتیک فضایی و زمینی را انجام می دهد. این آزمایشگاه به اختصار “JPL” نامیده می شود، با ساخت نخستین ماهواره علمی مدار زمین در آمریکا، ساخت نخستین فضاپیمای موفق بین سیاره ای و ارسال مأموریت های رباتیک برای مطالعه تمام سیارات منظومه شمسی و همینطور سیارک ها، دنباله دارها و کره ماه، به آغاز عصر فضا کمک کرد.
آزمایشگاه پیشران جت ناسا علاوه بر مأموریت های خود، شبکه فضایی عمیق ناسا را هم توسعه داده و مدیریت می کند که یک سیستم جهانی متشکل از آنتن ها است که با فضاپیماهای بین سیاره ای ارتباط برقرار می کند.
مرکز فضایی لیندون بی جانسون(Lyndon B. Johnson Space Center)
برای بیشتر از ۵۰ سال، مرکز فضایی لیندون بی جانسون(JSC) ناسا در هیوستون آمریکا، این کشور و جهان را به یک ماجراجویی مداوم در اکتشاف، کشف و موفقیت هدایت کرده است. این مرکز از راه نوآوری های فناوری و اکتشافات علمی، نقشی حیاتی در تأمین قدرت آمریکا در قرن بیست و یکم ایفا کرده است.
مرکز فضایی کندی(Kennedy Space Center)
مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا قرار دارد و به شکلی دروازه آمریکا رو به فضا شمرده می شود. این مرکز از ارسال نخستین آمریکایی ها به فضا از پایگاه کیپ کاناورال، تا ارسال انسان به کره ماه، رویاهای آمریکا را به حقیقت تبدیل نموده است.
این مرکز از عملیات های ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) پشتیبانی می کند و در حال همکاری با شرکای تجاری است تا مأموریت های آینده را به حقیقت تبدیل کند.
کندی همینطور محل اجرای “برنامه خدمات پرتاب” ناسا است. این برنامه وظیفه پرتاب ماهواره ها و مأموریت های رباتیک را به سفرهایی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سیاره زمین و باز کردن قفل اسرار جهان دارد.
مرکز تحقیقاتی لانگلی(Langley Research Center)
مرکز تحقیقاتی لانگلی ناسا از حدود ۲۰۰ تاسیسات در منطقه ای به وسعت ۷۶۴ هکتار در همپتون ویرجینیا تشکیل شده است و حدود ۳۴۰۰ کارمند دارد. لانگلی برای ایجاد پیشرفت های انقلابی در صنعت هوانوردی، گسترش درک از جو زمین و توسعه فناوری های اکتشافات فضایی تلاش می کند.
مرکز پرواز فضایی مارشال(Marshall Space Flight Center)
برای بیشتر از شش دهه، ناسا برای تحویل حیاتی ترین سیستم های پیشران و سخت افزار، وسایل نقلیه پرتابی پرچمدار، سیستم های فضایی در سطح جهانی، مهندسی پیشرفته، فناوری ها و پروژه ها و راهکارهای پیشرفته علوم و تحقیقات به مرکز پرواز فضایی مارشال در هانتسویل آلاباما متکی بوده است. مشارکت های این مرکز در برنامه فضایی آمریکا به نفع همه بشریت تمام شده است.
مرکز فضایی جان سی استنیس(John C. Stennis Space Center)
بخشی که امروزه با نام “مرکز فضایی جان سی استنیس” ناسا شناخته می شود، دارای تاریخچه ای غنی و رنگارنگ از سال ۱۶۹۹ تابحال است. این بخش از می سی سی پی که خانه بومیان آمریکا، مهاجران و دزدان دریایی بوده است، حالا میزبان کاوشگران امروزی صنعت فضایی است.
این مرکز دارای بزرگترین مرکز آزمایش موتور موشک در آمریکا است و به توسعه برنامه های پروازهای فضایی انسانی ناسا و موارد دیگر کمک می نماید.
پژوهشگاه مطالعات فضایی گودارد
تحقیقات در موسسه مطالعات فضایی گودارد(GISS) ناسا بر مطالعه گسترده تغییرات زمین تاکید دارد که یک ابتکار میان رشته ای است که به تغییرات طبیعی و ساخته دست بشر در محیط زیست زمین که در مقیاس های زمانی مختلف رخ می دهند، می پردازد. این پژوهشگاه در دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک واقع شده است.
تاسیسات مونتاژ “میشود”( Michoud Assembly Facility)
برای بیشتر از نیم قرن، تاسیسات مونتاژ “میشود” ناسا در نیواورلئان کارخانه موشک سازی ناسا و تاسیسات برتر آمریکا برای ساخت و مونتاژ سازه ها و سیستم های فضایی در مقیاس بزرگ بوده است. این تأسیسات یکی از بزرگترین واحدهای جهان با ۸۲۹ هکتار مساحت است که دارای ۴۳ هکتار فضای تولید تنها زیر یک سقف است که فضای کافی به اندازه بیشتر از ۳۱ زمین فوتبال را در خود جای داده است.
“میشود” تحت مدیریت مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا است و شامل چندین منطقه در مرکز خود است که توسط شرکتهای تجاری یا پیمانکاران ناسا استفاده می شود.
هم حالا “میشود” در حال ساخت و مونتاژ بعضی از بزرگترین قسمت های موشک “سیستم پرتاب فضایی”(SLS) است که قوی ترین موشک جهان خواهد بود که فضاپیمای “اوریون”(Orion)، فضانوردان و تجهیزات را برای مأموریت های جسورانه اکتشافی به ماه و فراتر از آن با خود به فضا خواهد برد.
مرکز مهندسی و ایمنی ناسا(NASA Engineering and Safety Center)
ماموریت مرکز مهندسی و ایمنی ناسا(NESC) انجام آزمایشات مستقل، تجزیه و تحلیل و ارزیابی پروژه های پرخطر ناسا برای اطمینان از موفقیت و ایمنی آنها است. “NESC” برای جلوگیری از مشکلات آینده به ناسا کمک می نماید.
تسهیلات پرواز والوپس(Wallops Flight Facility)
تسهیلات پرواز والوپس ناسا خدمات پرتاب و پرواز چابک و کم هزینه را برای تأمین نیازهای دولت و بخش تجاری برای دسترسی سراسر جهان به ماه و فراتر از آن فراهم می آورد. این مرکز روی همه چیز، از هواپیماهای تحقیقاتی، سیستم های هوایی بدون سرنشین و بالن های در ارتفاع زیاد گرفته تا موشک های مدار نزدیک و فرا مداری، توانایی های زیادی را در اختیار ناسا قرار می دهد.
علاوه بر این، “والوپس” یک مرکز چند کاربره و دارای چند مستأجر در یک مکان جغرافیایی ایده آل برای پشتیبانی از ردیابی و فرماندهی ماهواره ای، عملیات های نظامی و آموزشی، تحقیقات علمی، توسعه و آزمایش فناوری ها و همینطور پروژه های هوافضایی تجاری است. این مرکز به مجموعه های مختلفی همچون نیروی دریایی ایالات متحده، اداره ملی اقیانوس و جو و اداره هواپیمایی فدرال کمک می نماید.
سازمان فضایی فدرال روسیه(Roscosmos)
سازمان فضایی فدرال روسیه، سازمان ملی فضایی کشور روسیه است. این سازمان با نام کوتاه “روسکاسموس” شناخته می شود. روسکاسموس در سال ۱۹۹۲ و بعد از فروپاشی شوروی سابق تأسیس شد و میراث دار برنامه های فضایی شوروی گردید.
مرکز فرماندهی روسکاسموس در مسکو واقع شده است. مرکز اصلی کنترل پروازهای فضایی آن در نزدیکی شهر کورولف واقع است. مرکز آموزش فضانوردان در شهر استار سیتی واقع شده است. امکانات پرتاب به فضا در پایگاه فضایی “بایکونور” قزاقستان(با سابقه بیشترین پرتاب سرنشین دار و بدون سرنشین) و پایگاه فضایی “پلستسک” در شمال روسیه که در درجه اول برای پروازهای بدون سرنشین نظامی تخصیص یافته است، قرار دارد.
از آنجایی که کارهای علمی روسکاسموس اغلب در سایه نظامی گری سردمداران این کشور است، اطلاعات کارهای درون سازمانی آن مانند ناسا یا آژانس فضایی اروپا چندان رسانه ای نمی گردد و اطلاعات دقیقی از بخش ها یا ادارات تولید و آزمایش و توسعه فناوری های مختلف در این سازمان در دسترس نیست. عهده داری ریاست “روسکاسموس” توسط ژنرال های ارتش این کشور در دوره های مختلف گواهی بر این مدعا است.
اما سازمان فضایی شوروی سابق و روسکاسموس کنونی سابقه درخشانی در اکتشافات و علوم فضایی دارند و برگ زرینی را در کتاب پیشرفت فضایی بشر ورق زده اند. میراث روسکاسموس بعنوان جانشین اصلی برنامه فضایی شوروی سابق، شامل ساخت نخستین ماهواره جهان، نخستین پرواز فضایی انسان و نخستین ایستگاه فضایی است.
روسکاسموس سال ۲۰۲۰ میلادی بودجه ۲.۷۷ میلیارد دلاری داشت که نشان از اهمیت بالای علوم و فناوری های فضایی نزد روسیه است.
آژانس فضایی اروپا(European Space Agency)
آژانس فضایی اروپا(ESA) سازمان فضایی اتحادیه اروپا است. این سازمان دولتی بین المللی که به اکتشاف فضا و فضانوردی اختصاص داده شده دارای ۲۲ کشور عضو است. آژانس فضایی اروپا در سال ۱۹۷۵ تأسیس شده و مرکز آن در پاریس فرانسه دارای بیشتر از دو هزار نفر نیروی انسانی با بودجه سالانه در حدود شش میلیارد یورو(در سال ۲۰۱۹) است. برنامه های پروازهای فضایی آژانس فضایی اروپا شامل پروازهای فضایی با سرنشین، عمدتاً از راه شرکت در برنامه های ایستگاه فضایی بین المللی، راه اندازی و شرکت در مأموریت های اکتشافی بدون سرنشین به سیارات دیگر و ماه، رصد زمین از فضا، دانش فضایی، ارتباط ازراه دور و همینطور نگهداری از پایگاه فضایی بزرگ “گویان” در پایگاه فضایی گویان در گویان فرانسه در آمریکای جنوبی و طراحی و راه اندازی وسایل ترابری فضایی است. وسیله اصلی پرتاب در آژانس فضایی اروپا موشک “آریان ۵” است.
۲۲کشور اروپایی شامل آلمان، اتریش، اسپانیا، استونی، ایتالیا، ایرلند، بریتانیا، بلژیک، پرتغال، دانمارک، رومانی، سوئد، سوئیس، فرانسه، فنلاند، لوکزامبورگ، مجارستان، نروژ، هلند، یونان، جمهوری چک و رومانی اعضای این سازمان را می سازند.
این سازمان همینطور با ناسا در حال ساخت ماژول “آوریون”(Orion) است که با موشک “سیستم پرتاب فضایی”(SLS) ناسا به پرواز درخواهد آمد.
مراکز و تاسیسات تولید فناوری آژانس فضایی اروپا به شرح زیر است:
مأموریت های علمی آژانس فضایی اروپا در مرکز “ESTEC” در نوردویک هلند
مرکز مأموریت های رصد زمین در فراکاستی ایتالیا
مرکز کنترل مأموریت آژانس فضایی اروپا “ESOC” در دارمشتات آلمان
مرکز فضانوردان اروپا(EAC) که فضانوردان را برای مأموریت های آینده آموزش می دهد و در کلن آلمان واقع شده است
مرکز اروپایی کاربردهای فضایی و ارتباطات از طریق دور(ECSAT) که یک موسسه تحقیقاتی تاسیس شده در سال ۲۰۰۹ در هارول انگلیس است
مرکز نجوم فضایی اروپا(ESAC) در ویلانوئوا دلا کانادای مادرید اسپانیا
نقشه و برنامه علمی آژانس فضایی اروپا یک برنامه دراز مدت مشتمل بر مأموریت های علوم فضایی و اکتشافات فضایی است.
سازمان ملی فضایی چین (CNSA)
سازمان ملی فضایی چین سازمان فضایی کشور چین است. برنامه فضایی چین از سال ۱۹۶۱ میلادی با پرتاب موشک به فضا شروع شد و با ساخت ماهواره با کمک شوروی گسترش یافت. در سال ۱۹۷۰ میلادی چین توانست پنجمین کشوری شود که ماهواره ساخت خویش را به فضا می فرستد. بعد از آن چین برنامه فرستادن انسان به فضا را در دستور کار خود قرار داد و بالاخره در سال ۲۰۰۳ میلادی موفق شد بعد از شوروی و آمریکا سومین کشور جهان باشد که انسان به فضا می فرستد.
چین همینطور پیشنهاد همکاری در ایستگاه فضایی بین المللی را داد، ولی این پیشنهاد با مخالفت آمریکا روبرو شد. به این علت چین برنامه ساخت ایستگاه فضایی چینی را در دستور کار خود قرار داده است.
این سازمان اخیرا برای نخستین بار با ارسال یک کاوشگر به نیمه تاریک ماه توانست از آن منطقه نمونه برداری کند و نمونه ها را به سلامت به زمین بیاورد.
چهار بخش تحت نظر CNSA وجود دارد که گروه برنامه ریزی عمومی، گروه مهندسی سیستم، گروه علوم و فناوری و کنترل کیفیت و گروه امور خارجه است که دو گروه مهندسی سیستم و علوم و فناوری و کنترل کیفیت وظیفه تولید، آزمایش و توسعه فناوری های مختلف را برای این سازمان فضایی بر عهده دارند.
آژانس پژوهش های هوافضای ژاپن(Japan Aerospace Exploration Agency)
آژانس پژوهش های هوافضای ژاپن سازمان ملی فضایی کشور ژاپن است. این سازمان با نام کوتاه “جاکسا” یا “ژاکسا”(JAXA) شناخته می شود. “جاکسا” در تاریخ یکم اکتبر ۲۰۰۳ میلادی از راه ادغام سه سازمان مستقل تشکیل شد و مسئول پژوهش، توسعه فناوری و پرتاب ماهواره به مدار زمین است. این سازمان همینطور در خیلی از مأموریت های پیشرفته دیگر مانند اکتشاف سیارک و احتمال مشارکت در اکتشاف های سرنشین دار ماه درگیر است.
سه سازمانی که جاکسا از ادغام آنها تشکیل شد، موسسه علوم فضایی و نجوم ژاپن(ISAS)، آزمایشگاه ملی هوافضای ژاپن(NAL) و آژانس ملی توسعه فضایی ژاپن(NASDA) بود.
مرکز این سازمان حالا در مرکز فضایی تانیگاشیما در جزیره تانیگاشیما در استان کاگوشیمای ژاپن قرار دارد.
پیش از تأسیس جاکسا، سازمان “ISAS” در برنامه فضایی خود در زمینه نجوم اشعه ایکس طی دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی بیشترین موفقیت را داشته است. زمینه موفقیت آمیز دیگر برای جاکسا “تداخل سنجی خط پایه بسیار طولانی”(VLBI) طی مأموریت “HALCA” بوده است. گفتنی است که “VLBI” در به تصویر کشیدن اولین عکس از یک سیاه چاله نقش داشت. جدید ترین موفقیت این سازمان هم نمونه برداری از سیارکی معروف به “ریوگو” و آوردن نمونه ها به زمین است.
آزمایش فناوری های ارتباطی یکی از وظایف اصلی جاکسا است.
دانشمندان فعال در این سازمان در زمینه های مختلفی مشغول تولید و توسعه فناوری های مختلف فضایی هستند که همچون آنها می توان به فناوری های پرتاب موشک و فناوری استفاده چند باره از آنها، مأموریت های قمری و میان سیاره ای، فناوری های رصدی فضا و زمین، فناوری های ارتباطی، ساخت و توسعه ماهواره ها، توسعه هواپیماهای مافوق صوت و فناوری های لازم برای انجام مأموریت های سرنشین دار نام برد.
جاکسا از سازمان های زیر تشکیل شده است:
اداره فناوری فضایی ۱
اداره فناوری فضایی ۲
اداره فناوری پروازهای فضایی انسانی
اداره تحقیق و توسعه
اداره فناوری هوانوردی
موسسه علوم فضایی و فضانوردی(ISAS)
مرکز نوآوری اکتشافات فضایی
جاکسا همینطور دارای مراکز تحقیقاتی در خیلی از نقاط ژاپن و بعضی از دفاتر در خارج از این کشور است که شامل موارد زیر هستند:
مرکز تحقیقات رصد زمین(EORC) در توکیو
مرکز رصد زمین(EOC) در هاتویاما سایتاتاما
مرکز آزمایش نوشیرو(NTC) در نوشیرو آکیتا که در سال ۱۹۶۲ تاسیس شده است و ساخت و آزمایش موتورهای موشک را انجام می دهد.
مرکز بالن سانریکو (SBC)
مرکز فضایی کاکودا (KSPC)در کاکودا میاگی که توسعه موتورهای موشکی را بر عهده دارد و عموما روی توسعه موتورهای سوخت مایع کار می کند.
پردیس ساگامیهارا (ISAS) که توسعه تجهیزات آزمایشگاهی برای موشک ها و ماهواره ها را بر عهده دارد.
مرکز فضایی تانه گاشیما که هم اکنون سایت پرتاب موشک های “H-IIA” و “H-IIB” است.
مرکز فضایی تسوکوبا(TKSC) که در تحقیق و توسعه ماهواره ها و موشک ها و ردیابی و کنترل ماهواره ها نقش دارد. آموزش فضانوردان هم در این مرکز انجام می شود.
مرکز فضایی اوچینورا(USC) که هم اکنون سایت پرتاب موشک “اپسیلون”(Epsilon) است.
سازمان پژوهش های فضایی هند(Indian Space Research Organisation)
سازمان پژوهش های فضایی هند که به اختصار ISRO نامیده می شود، آژانس فضایی اصلی کشور هند است و بزرگترین آژانس فضایی دولتی دنیا محسوب می شود. هدف اصلی این سازمان توسعه فناوری فضایی و کاربرد آن در منافع ملی این کشور است.
سازمان پژوهش های فضایی هند در سال ۱۹۶۹ بنیان گذاری شدند و اولین ماهواره خود به نام “آریاباتا” را با کمک اتحاد جماهیر شوروی در آوریل ۱۹۷۵ به فضا پرتاب کرد. ماهواره “روهینی” هم اولین ماهواره ای بود که توسط موشک ساخت هند معروف به “SLV-۳” در مدار زمین قرار گرفت. این سازمان بعد از آن موشک “PSLV” را برای قرار دادن ماهواره در مدار قطب آهنگ و موشک “GSLV” را برای قرار دادن ماهواره های زمین آهنگ ساخته است. این موشک ها تابحال چندین ماهواره مخابراتی و ماهواره دیده بانی زمین را در مدار قرار داده اند.
سامانه های ناوبری جهانی مانند “GAGAN” و سامانه ماهواره ای ناوبری منطقه ای هند هم توسط این سازمان توسعه یافته اند.
سازمان پژوهش های فضایی هند در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸ اولین فضاپیمای خود به نام “چاندرایان-۱” را به کره ماه فرستاد. در ۵ نوامبر ۲۰۱۳ هم فضاپیمایی را به مریخ فرستاد که در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴ با موفقیت در مدار مریخ قرار گرفت. بدین ترتیب هند تبدیل به اولین کشور آسیایی شد که توانسته به مدار مریخ برسد.
چشم انداز ISRO دستیابی به فناوری فضایی برای توسعه ملی از راه دنبال کردن تحقیقات علوم فضایی و اکتشافات فضایی است. از دیگر ابعاد این چشم انداز که برای سال ۲۰۲۵ در نظر گرفته شده می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ایجاد سیستم مخابراتی و راهبری ماهواره ای برای نیازهای ارتباطی و امنیتی مناطق روستایی
ارتقا قابلیت تصویربرداری ماهواره ای برای مدیریت منابع طبیعی، آب و هوا و تغییرات جوی
انجام مأموریت های فضایی برای درک بهتر منظومه خورشیدی و جهان هستی
اکتشافات سیاره ای
توسعه پرتاب کننده های محموله های سنگین
ارسال انسان به فضا
سفر به مریخ در ۲۰۳۰
سازمان فضایی هند توسط وزارت فضا در دولت هند اداره می شود. وزارت فضا خود تحت امر کمیسیون فضایی است و آژانس ها و موسسات زیر را مدیریت می کند:
سازمان تحقیقات فضایی هند
شرکت “آنتریکس”(Antrix) در بنگلور که بازوی بازاریابی ISRO است
آزمایشگاه تحقیقات فیزیکی(PRL) در احمدآباد
آزمایشگاه ملی تحقیقات جوی(NARL) در گادانکی آندرا پرادش
مرکز “NewSpace India Limited” شاخه تجاری ISRO در بنگلور
مرکز کاربردهای فضایی شمال شرقی(NE-SAC) در اومیام
آزمایشگاه نیمه هادی(SCL) در موهالی
موسسه علوم و فنون فضایی هند(IIST) در دانشگاه فضایی هند
مرکز فضایی “ویکرام سارابای”
مرکز سیستم های پیشران مایع
مرکز برنامه های فضایی
مرکز ماهواره ای “U R Rao”
آزمایشگاه سیستم های الکترواپتیک
مرکز فضایی “ساتیش داوان”
این مراکز و چندین مرکز و موسسه و آزمایشگاه دیگر همگی به ISRO در تولید و آزمایش و توسعه فناوری های مختلف فضایی برای پیشبرد اهداف خود کمک می کنند.
سازمان های فضایی خصوصی
تا یکی دو دهه گذشته فناوری های فضایی در انحصار دولت های کشورهای قدرتمند بود و رقابت در عرصه فضا بیشتر یک رقابت نظامی بود تا یک رقابت صرفاً علمی. اما طی دو دهه گذشته و به خصوص سالیان اخیر، شرکتهای خصوصی بزرگ و حالا حتی استارتاپ ها هم وارد گود شده اند و اتفاقا نقش بسزایی در پیشرفت فناوری های فضایی ایفا می کنند.
شاید بارزترین مثال از این شرکت ها، شرکت فضایی خصوصی “اسپیس ایکس”(SpaceX) باشد که توسط یکی از ثروتمندترین افراد دنیا یعنی “ایلان ماسک” بنیان گذاری شده است و می توان گفت عرصه فضا را با ابداعاتی نظیر ساخت موشک های چند بار مصرف دگرگون کرده است.
این شرکت ها که به مانند سازمان های فضایی کشورها عریض و طویل نیستند، با توجه به این که صرفاً مصرف کننده نیستند و از بودجه دولتی بهره ای ندارند، باید خودشان درآمدزایی داشته باشند و بنا بر این با بهره گیری از بهترین مهندسان و دانشمندان و حداقل نیروی انسانی به دنبال کسب موفقیت های بزرگ و توسعه فناوری های نوآورانه هستند.
از بارزترین شرکتهای فعال در این عرصه هم اکنون می توان از همین شرکت آمریکایی “اسپیس ایکس”، شرکت آمریکایی “بلو اوریجین”(Blue Origin) بنا نهاده شده توسط یکی دیگر از ثروتمندترین افراد دنیا “جف بزوس” و شرکت انگلیسی “ویرجین گلکتیک”(Virgin Galactic) که تمرکزش بر راه اندازی گردشگری فضایی و حمل و نقل انسان ها به مدار زمین طی یک پرواز چند دقیقه ای است، نام برد.
شرکت “اسپیس ایکس” تابحال موفقیت های شگرفی به دست آورده است. این شرکت آمریکا را به آرزوی خود رساند و بعد از بیشتر از یک دهه کاری کرد تا آمریکا بتواند باردیگر از خاک خودش و بدون احتیاج به روسیه، توسط موشک “فالکون۹” و کپسول “کرو دراگون” فضانورد به ایستگاه فضایی بین المللی بفرستد.
همچنین ساخت موشک چند بار مصرف “فالکون ۹” از موفقیت های بزرگ این شرکت است که هزینه پرتاب های فضایی به شکل قابل ملاحظه ای کاهش داده است و حتی ناسا هم حالا برای ارسال برخی محموله های خود از این شرکت یاری می گیرد.
این شرکت در اقدامی جالب توجه، برنامه معروف به “استارلینک”(Starlink) را در پیش گرفته است که هدف از آن، ارسال بیشتر از ۱۲ هزار ماهواره اینترنتی به مدار زمین و فراهم کردن امکان اتصال به شبکه اینترنت از اقصی نقاط کره زمین، حتی دورافتاده ترین نقاط آن است.
“اسپیس ایکس” رویای ارسال انسان ابتدا به ماه و سپس مریخ را در سر می پروراند و در این راه با ساخت موشک “استارشیپ” و دیگر فناوری های لازم سخت در تلاش است.
شرکت “بلو اوریجین” هم با ساخت و توسعه موشک چند بار مصرف “نیو شپرد”(New Shepard) و کپسول در حال توسعه “اوریون”(Orion) جدی ترین رقیب شرکت “اسپیس ایکس” شناخته می شود. این شرکت هم در این حوزه به موفقیت های قابل توجهی رسیده است و به خوبی در حال پیشرفت است.
شرکت انگلیسی “ویرجین گلکتیک” هم که توسط “ریچارد برانسون” بنیان نهاده شده، روشی نوین را برای ارسال ماهواره و رساندن موشک به مدار زمین در سر دارد که تابحال با انجام آزمایش های گوناگون بسیار به آن نزدیک شده است. این شرکت می خواهد ابتدا موشک را با یک هواپیمای مخصوص به ارتفاع ببرد و سپس موشک را به سمت مدار زمین شلیک کند تا هزینه پرتاب موشک و ماهواره به شکل قابل ملاحظه ای کم شود.
همچنین شاید بتوان اظهار داشت که بزرگترین رویای “ویرجین گلکتیک” راه اندازی گردشگری فضایی است. این شرکت می خواهد در مرحله اول امکان سفری چند دقیقه ای به ورای جو زمین را برای علاقه مندان، البته آنهایی که استطاعت پرداخت بهای بلیت گران قیمت این سفر را دارند، فراهم آورد.
در کل بنظر می رسد ظهور شرکتهای خصوصی و استارتاپ ها به عرصه فضا و فناوری های فضایی فرصتی ناب برای پیشرفت این حوزه و تقویت بال های انسان برای کشف هرچه بیشتر جهان هستی به ارمغان آورده است. فرصتی که همراه با پیشرفت فناوری های فضایی می تواند به استفاده از نتایج آن همین جا روی زمین و در زندگی روزمره منجر شود. چنان که تابحال هم خیلی از فناوری ها که ابتدا برای سفرهای فضایی و فضانوردان ابداع شده است، راه خویش را به زندگی روزمره مردم دنیا باز کرده اند و باعث راحتی و آسایش بشر امروزی شده اند.