دو فضانوردی که اخیرا بعد از چندین سال از خاک آمریکا به ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) سفر کردند، در یک مصاحبه جدید از تجربه پرواز خود با موشک ˮفالکون ۹ˮ سوار بر کپسول ˮکرو دراگونˮ و اقامت در ISS گفته اند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از فاکس نیوز، به گفته دو فضانوردی که با موشک شرکت خصوصی فضایی اسپیس ایکس(SpaceX) به ایستگاه فضایی بین المللی رفتند، موشک “فالکون ۹” در مقایسه با شاتل فضایی یک ماشین پرواز خالص بوده است.
“داگ هارلی” و “باب بهنکن” نخستین پرواز سرنشین دار موشک “فالکون ۹” را در تاریخ ۳۰ مه همراهی کردند و حدود ۱۹ ساعت بعد، کپسول “کرو دراگون” به صورت خودکار به ایستگاه فضایی بین المللی متصل شد تا نخستین سفر به پاسگاه مداری از یک پایگاه فضایی واقع در ایالات متحده از زمان بازنشستگی شاتل فضایی در سال ۲۰۱۱ با موفقیت صورت گیرد.
هر دو فضانورد پیش از این در دو مأموریت شاتل فضایی حضور داشته و از تعجب خود در مورد پرتاب و سواری نرم “فالکون ۹” نسبت به شاتل فضایی سخن گفتند.
“هارلی” اظهار داشت: از زمان روشن شدن موتورها، دو و نیم دقیقه اول همانند انتظار ما پیش رفت، به جز اینکه هیچگاه نمی توانید نیروی گرانش(Gs) را شبیه سازی کنید و ما کاملا گذر از سرعت یک ماخ را حس کردیم.
وی ادامه داد: حتی لازم نبود ما به نشانگر سرعت نگاه نماییم. می توانستیم فقط با احساس خود از حرکت با موشک بگوییم که سرعت مان چقدر است، ازاین رو این-فالکون ۹ یک ماشین پرنده خیلی ناب است.
وی افزود: به یاد داشته باشید که “شاتل فضایی” دارای تقویت کننده های جامد برای شروع بود و این سوخت در دو و نیم دقیقه اول بسیار خشن می سوخت. مرحله نخست موشک “فالکون ۹” دارای ۹ موتور مرلین(Merlin) بود و بدیهی است که با این موتورها و سوخت مایع، یک سواری خیلی نرم تر شکل می گیرد.
موتورهای مرلین حدودا ۱.۷ میلیون پوند فشار را با قدرت کامل تولید کردند و تلفیقی از نفت سفید فوق سرد و اکسیژن مایع کریوژنیک را مصرف کردند.
این فضانوردان گفتند که بعد از تجربه یک پرتاب روان، مرحله دوم پرتاب کمی خشن بوده است.
“بهنکن” اظهار داشت: بزرگترین تفاوت فقط پویایی هایی(دینامیک) است که در آن دخیل است و لرزش، تجربیاتی را به ما داد که احساس کردیم واقعا در حال خلبانی یک موشک واقعی هستیم. ازاین رو کمی لرزش، به معنای چیزی که ناخوشایند باشد، نبود. اما ما مطمئن بودیم که موتور قدرتمندی در پشت ما وجود دارد.
وی ادامه داد: ما در ابتدا کمی متعجب شدیم که چقدر همه چیز روان است. شاتل فضایی سواری بسیار خشنی بود و انتظار ما این بود که با ادامه پرواز به مرحله دوم، همه چیز نسبت به شاتل فضایی روان تر شود. اما “دراگون” همه راه را به سمت مدار سر و صدا می کرد.
ازاین رو به نظر می آید مرحله اول پرتاب یعنی از لحظه پرتاب تا پیش از جدا شدن کپسول از موشک، همه چیز روان و به خوبی پیش رفته است، اما مرحله دوم که با جدا شدن کپسول دراگون و قرار گرفتن در مدار و رسیدن به ISS همراه بوده است، کمی سخت گذشته است.
“هارلی” افزود: گفتگو با کارکنان اسپیس ایکس جالب خواهد بود تا دریابیم که چرا پرواز در مرحله دوم کمی سخت تر از مرحله اول در مقایسه با شاتل فضایی بود.
اسپیس ایکس سال قبل صدا، اطلاعات شتاب و سایر داده ها را در پرواز آزمایشی دراگون به ایستگاه فضایی ثبت کرده و صدای ضبط شده را برای هارلی و بهنکن پخش کرده بود تا به فضانوردان پیش زمینه ای از آنچه در هنگام پرتاب و ورود مجدد به جو زمین در هنگام بازگشت و فرود در اقیانوس تجربه خواهند کرد، بدهد.
فضاپیمای “کرو دراگون” برای عملکرد گسترده خودمختار طراحی شده است و بعد از یک پرواز ۱۹ ساعته، تمام کارهای آماده سازی و اتصال با ایستگاه فضایی بین المللی را به صورت خودکار انجام داد.
ناسا همینطور در حال همکاری با شرکت بوئینگ برای ساخت کپسول قابل حمل سرنشین دار معروف به “استارلاینر”(Starliner) است که پیشبینی می شود اوایل سال آینده پرتاب شود.
منبع: خرید بک لینک