استفاده از ژل پلیمری برای خنک کردن پنل های خورشیدی

به گزارش خرید بک لینک باآنکه سیستم های تهویه هوا و خنک کننده برای خنک سازی پنل های خورشیدی مورد بررسی قرار گرفته اند، اما چنین سیستم هایی اغلب از برق بیشتری نسبت به آنچه پنل ها تولید می کنند، استفاده می نمایند، اما حالا ابداع یک ژل پلیمری می تواند نقش بسزایی در خنک کردن کارآمد این پنل ها داشته باشد.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، با عنایت به این که پنل ها یا صفحات خورشیدی تحت تابش مستقیم نور خورشید قرار دارند، ناگفته پیداست که آنها بسیار داغ می شوند. اما متأسفانه همزمان با گرم شدن، کارایی کمتری پیدا می کنند. حالا گفته می شود یک ژل جدید پلیمری می تواند بدون استفاده از برق به خنک کردن آنها کمک نماید.

این ژل پلیمری حاوی کلرید کلسیم و نانولوله های کربنی است که در دانشگاه علم و فناوری ملک عبدالله عربستان سعودی ساخته شده است. این ماده بسیار چسبناک است، ازاین رو به راحتی می توان آنرا در پشت پنل های موجود بهره برد.

در شب، کلرید کلسیم که یک ماده خشک کن قوی است، بخار آب را از هوای مرطوب بیرون و به درون ژل می کشد؛ جایی که بعنوان مایع ذخیره می شود. این ژل با جذب آب منبسط می شود و به صورت بالقوه توان آن دو برابر می شود.

در طول روز، نانولوله های کربن، گرمای خورشید را از پنل ها جذب می کنند. هنگامی که آن گرما به اندازه کافی به ژل منتقل شد، آب ذخیره شده در آن به اندازه کافی داغ می شود و به بخار تبدیل می شود. سپس این آب از ژل تبخیر می شود و گرما را با خود بیرون می برد.

هنگامی که این ژلِ پر از آب روی صفحات خورشیدی در زیر نور خورشید مصنوعی در آزمایشگاه آزمایش شد، مشخص شد که دمای آنها در کل ۱۰ درجه سانتیگراد کاسته می شود. حتی وقتی این ژل بعداً در فضای بیرون تحت نور طبیعی خورشید مورد آزمایش قرار گرفت، افت دما حتی بیشتر بود و بازده پنل در تبدیل انرژی خورشیدی به برق تا ۱۹ درصد بهبود یافت.

“رنویان لی”، محقق این مطالعه می گوید: ما معتقدیم که این فناوری خنک کننده می تواند در خیلی از برنامه ها استفاده شود، چونکه بخار آب در همه جا وجود دارد و این فناوری خنک کننده به راحتی با مقیاس های مختلف سازگار می شود. این فناوری می تواند در اندازه چندین میلی متر برای دستگاه های الکترونیکی و صدها متر مربع برای یک ساختمان یا حتی برای خنک کننده های نیروگاه ها ساخته شود.

این مطالعه در مجله Nature Sustainability انتشار یافته است.

دسته‌ها