خرید بک لینک: پژوهشگران دانشگاه ˮروچسترˮ چگونگی تاثیر پرتودرمانی روی مغز را کشف کردند که می تواند منجر به رویکردهایی شود که از لطمه مغزی در بیمارانی که تحت درمان سرطان قرار می گیرند، جلوگیری کند.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، تحقیقات جدیدی که به سرپرستی دانشمندان دانشگاه روچستر انجام شد، روی مکانیسم مسئول ایجاد اختلال شناختی در بیماران مبتلا به سرطان مغز که پرتودرمانی(رادیوتراپی) جمجمه ای دریافت می کنند، متمرکز بود. امید است این یافته های جدید منجر به ایجاد روش های جدیدی برای محافظت از مغز در مقابل لطمه رسانی پرتودرمانی که درمانی موثر برای نجات از سرطان است، شود.
تقریباً سالانه ۲۵ هزار نفر در ایالات متحده مبتلا به تومور مغزی تشخیص داده می شوند و خیلی از آنها بعنوان بخش مهمی از روند درمان تحت پرتودرمانی قرار می گیرند. متأسفانه بیشتر از ۸۰ درصد از بیماران نوعی از درمان را دریافت می کنند که تحت عنوان پرتودرمانی کامل مغز شناخته می شود و اختلال دائم شناختی را به دنبال دارد.
در تحقیقات قبلی مشخص شده است که پرتوهای تحویل داده شده به مغز طی درمان سرطان، سلول ایمنی مغز موسوم به میکروگلیا را فعال می کند. میکروگلیای بیش فعال می تواند با از بین بردن سیناپس هایی که نورون ها را به هم متصل می کند، به مغز سالم لطمه برساند.
تحقیقات جدید دقیق ترین بینش را در مورد چگونگی فعال شدن پرتوهای این پروسه با انجام چندین تحقیق روی جوندگان، بررسی کرد و دقیقاً جای لطمه میکروگلیا به سیناپس ها را نشان داد. پژوهشگران مشاهده نمودند که میکروگلیای فعال شده توسط تشعشع موجب از بین رفتن سیناپس ها می شود که نورون ها را به هم متصل می کند.
“کری اوبانیون” نویسنده ارشد این مطالعه جدید توضیح می دهد: مغز یک روند دائمی برای سیم کشی مجدد خودرا پشت سر می گذارد و سلول های سیستم ایمنی بدن مانند باغبان عمل می کنند و سیناپس هایی را که سلول های عصبی را به هم وصل می کنند، با دقت هرس می کنند. اما این سلول ها در معرض تابش بیش فعال می شوند و سیناپس های ضروری را نیز نابود می کنند که سبب لطمه به مغز می شود.
شاید مهمترین وجه این مطالعه نه این کشف بلکه بررسی روش جدیدی برای مسدود کردن احتمالی این لطمه مغزی ناشی از تشعشع است.
مطالعات نشان می دهد که گیرنده ای به نام “CR۳” برای این پروسه حیاتیست و هنگامی که آن گیرنده مسدود شود، میکروگلیا به سبب دریافت تشعشع قادر به از بین بردن این اتصالات سیناپسی نیست.
جالب اینجاست که این مطالعه شاهد افزایش فعالیت میکروگلیایی بیشتری در موش های نر بود. این نشان میدهد که مغز موش ماده ممکنست توانایی بیشتری برای مقاومت در مقابل لطمه میکروگلیایی ناشی از تابش داشته باشد.
تحقیقات قبلی این مساله را تأیید کرده است، بدین سبب اختلافاتی که در اینجا بین موش های نر و ماده مشاهده می شود غیرمنتظره یا بی سابقه نیست. بااینکه معین نمی باشد که این مشاهدات تا چه حد قابل انتقال به موضوعات انسانی است.
تحقیقات جدید راه را برای توسعه رویکردهایی فراهم می آورد که امیدواریم بتواند از بروز این نوع لطمه مغزی در انسان هایی که تحت درمان سرطان مغز قرار می گیرند، جلوگیری کند.
در کنار یک عامل درمانی بالقوه که گیرنده “CR۳” را طی پرتودرمانی مسدود کند، یک رویکرد کلی تر می تواند میزان واکنش سیستم ایمنی بدن را طی جلسات پرتودرمانی کم کند.
پرتودرمانی یا رادیوتراپی یکی از مهم ترین شاخه های فیزیک پزشکی است. پرتودرمانی به درمان بیماری با استفاده از پرتوهای نافذ مانند پرتوهای ایکس و آلفا و بتا و گاما که یا از دستگاه تابیده می شوند یا از داروهای حاوی مواد نشاندار شده ساطع می شوند، می گویند.
پرتودرمانی استفاده از پرتوهای یون ساز برای از بین بردن یا کوچک کردن بافت های سرطانی است. در این روش در اثر لطمه DNA، سلول های ناحیه درمان(بافت هدف)تخریب و ادامه رشد و تقسیم نا ممکن می شود. بااینکه پرتو علاوه بر سلول های سرطانی به سلول های سالم نیز لطمه می رساند، ولی بیشتر سلول های سالم بهبودی خودرا باردیگر بدست می آورند. هدف از پرتو درمانی از بین بردن حداکثر سلول های سرطانی با حداقل لطمه به بافت های سالم می باشد.
کاربرد اصلی پرتو درمانی در معالجه یا تقلیل امراض سرطانی می باشد. دیگر کاربردهای آن نیز از بین بردن سلول های سرطانی و ضایعات ارگان های مختلف، بازتوانی و بهبود اعضای بدن بیمار(همچون کبد، کلیه، پروستات) پیشگیری گسترش ضایعات اعضا و کاهش علایم بیماری(همانند درد) است.
دستگاه ها و ابزارهای مختلف و گوناگونی برای درمان و توانبخشی بیمار توسط مهندسان پزشکی ساخته شده و در اختیار پزشکان قرار گرفته است. یکی از این دستگاه های مهم و پرکاربرد رادیوتراپی یا پرتودرمانی می باشد. به بیانی دیگر پرتودرمانی، استفاده از اشعه پر انرژی(معمولاً اشعه X) به منظور از بین بردن سلول های سرطانی و ضایعات ارگان های مختلف می باشد. بطور کلی رادیوتراپی را به سه قسمت رادیوتراپی خارجی، رادیوتراپی داخلی(براکی تراپی) و رادیوتراپی سیستمیک تقسیم می کنند. سلول های سرطانی در مقایسه با سلول های سالم به رادیوتراپی حساسیت بیشتری نشان می دهند و در نتیجه تعداد بیشتری از آنها از بین خواهند رفت البته رادیوتراپی بر سلول های سالم ناحیه درمان نیز تأثیر می گذارد اما آنها برخلاف سلول های سرطانی معمولاً بهبود یافته یا به سرعت خودرا ترمیم می کنند.
اصولاً در این دستگاه ها برای شناسایی و مکان یابی تومور و بافت مورد نظر برای دریافت پرتو از انواع مختلف پرتونگاری استفاده می گردد که شاید بتوان مرسوم ترین آنها را پرتونگاری مقطعی تخمینی(CT)، تصاویر رزونانس مغناطیسی(MRI) و اخیراً پرتونگاری مقطعی نشر پوزیترون(PET) معرفی نمود. حال بعد از شناسایی موقعیت بافت مورد نظر بایستی مرحله شبیه سازی را شروع نمود که برمبنای آن آناتومی بیمار برنامه ریزی می شود. استفاده از پرتو در درمان سرطان یک پروسه پیچیده است که در برگیرنده متخصصان آموزش دیده و تعداد زیادی از عوامل به هم پیوسته است.
متخصصین رادیوتراپی انکولوژی، متخصصین فیزیک پزشکی، دوزیمتریست و متخصصین رادیوتراپی(پرتوپزشکی) سال ها دنبال لوازم و ابزار که به این فرآیند، بویژه در موقعیت یابی تومور، برنامه درمانی، اجرای درمان، و تحقیق کمک کنند، می گشتند. دقت در رادیوتراپی بسیار مهمست برای اینکه نتایج بالینی و تجربی نشان می دهند که کنترل تومور و پاسخ نرمال بافت می تواند یک عامل مهم در مقدار پرتو افشانی باشد و بنابراین، تغییرات کوچک در مقدار درمانی می تواند منجر به نتایج بزرگی در پاسخ تومور یا بافت نرمال شود. بعلاوه، دوزهای تجویز شده درمانی تومور معمولاً الزاماً به دوزی که برای بافت نرمال قابل تحمل است، نزدیک است. بدین سبب برای درمان بهینه، دوز پرتوافشانی باید با دقت بسیار بالا صورت گیرد.
نزدیک دو سوم از بیماران سرطانی در جریان مداوای خود از پرتودرمانی استفاده می نمایند.
این مطالعه در مجله Science Reports انتشار یافته است.

منبع: خرید بک لینک

آموزش توسعه دستگاه سئو