خرید بک لینک: آژانس فضایی آمریکا(ناسا) شب گذشته (۴ دسامبر ۲۰۱۹) اولین یافته های خود درباره ˮکاوشگر خورشیدی پارکرˮ (Parker Solar Probe) را منتشر نمود و اطلاعاتی در مورد نتایج تحقیقات و اطلاعات دو شیرجه نخست این کاوشگر به تاج خورشید به اشتراک گذاشت.
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا، این کاوشگر در طول سال قبل سه برابر بیشتر از هر فضاپیمای دیگری در تاریخ به خورشید نزدیک شده و با استفاده از چهار ابزار علمی خود به جمع آوری داده ها پرداخت.
اعضای گروه تحقیقات پارکر اندکی بعد از روانه کردن این کاوشگر به سمت خورشید متوجه شدند که این کاوشگر قادر می باشد نرخ ارسال اطلاعات بالاتری نسبت به آنچه فکر می کردند، داشته باشد. آنها از این قابلیت به نفع خود استفاده کردند و داده های بسیار بیشتری را از دو شیرجه اولیه پارکر به اتمسفر خورشید نسبت به آنچه انتظار می رفت، به دست آوردند.
ناسا پیش تر این داده ها را بوسیله پرتال های مختلف در اواسط ماه نوامبر منتشر نموده است، اما این کنفرانس ازراه دور که توسط چهار کارشناس ماموریت پارکر برگزار می گردد که در مورد نتایج تحقیق این کاوشگر بحث می کنند، به ما کمک می نماید تا از جزئیات آن آگاه شویم.

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا هم اکنون مجموعه ای از برخوردهای نزدیک با خورشید را انجام می دهد. مشاهدات اولیه فضاپیما درک ما از خورشید و محیط آنرا بهبود بخشیده است. بااینکه خورشید در مقایسه با سایر ستارگان بسیار نزدیک به ما است، اما همیشه اسرار علمی جذاب و اساسی را از ما پنهان کرده است. بعنوان مثال، ما هنوز نمی دانیم که تاج خورشیدی – خارجی ترین جو خورشید – دمای بیشتر از یک میلیون کلوین را چگونه حفظ می نماید، در صورتیکه سطح قابل مشاهده دمایی زیر ۶ هزار K۱ دارد. تاج خورشید، باد خورشیدی را تولید می کند.
باد یا طوفان های خورشیدی ( Solar wind) جریانی از ذرات یونی (پلاسما) انرژی داری هستند که از جانب خورشید به فضا در تمام جهات ساطع می شوند. همین طوفان های خورشیدی هستند که در برخورد با سطوح فوقانی جو زمین موجب ایجاد شفق قطبی و حتی گاهی تداخل جریانهای برق و سیستم های ارتباطاتی می شوند. ذرات بنیادی که به زمین برخورد می کنند، هم از خورشید و هم از بیرون ازمنظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند.

دانشمندان ناسا گزارش دادند سنسورهای نصب شده بر روی کاوشگر خورشیدی پارکر نوسانات میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی در باد خورشیدی را که بزرگتر از آن چیزی که در زمین است، شناسایی کرده اند. این نوسانات می تواند بواسطه تلاطم در باد خورشیدی یا بی ثباتی پلاسما که توسط یونها یا الکترونها هدایت می شوند، به وجود آمده باشد. وجود چنین نوساناتی نشان میدهد که ناپایداری های پلاسما تأثیر بسیار بیشتری در پویایی و انرژی باد خورشیدی نسبت به گذشته دارد.
دانشمندان همین طور مشاهدات خود درباره یون و الکترون پلاسما خورشید را ارائه دادند. آنها دریافتند که وارونگی در میدان مغناطیسی خورشید غالباً با پیشرفت های موضعی در جزء شعاعی سرعت پلاسما هم راه است. نویسندگان از سیگنال کاملاً واضح از نیم خط باد خورشیدی برای مطالعه هندسه و پیکربندی این زمینه استفاده می نمایند. این روش موجب می شود دانشمندان بتوانند معکوس های میدان مغناطیسی را بعنوان خمیدگی های شکل S در خطوط میدان که از خورشید در آمده اند تفسیر کنند.
دانمشندان با بررسی ابزار تصویربرداری کاوشگر خورشیدی پارکر، مشاهدات ازراه دور از نور پراکنده شده توسط الکترون ها و گرد و غبار در نزدیکی خورشید را بررسی کردند و شواهد اولیه را در مورد وجود یک منطقه بدون فرض گرد و غبار فرضی در نزدیکی خورشید مشاهده نمودند که تا قبل از این کشف نشده بود.

تصاویر دقیق از کاوشگر خورشیدی پارکر همین طور تغییرات مکانی در باد خورشیدی را نشان میدهد که مطابق با تغییرات در میدان مغناطیسی خورشید در سطح آن است و حباب های کوچکی از پلاسما را نشان میدهد که از خورشید خارج میشود و قسمتی از باد خورشیدی جوان را تشکیل میدهد.
یافته های دانشمندان نشان میدهد که کاوشگر خورشیدی پارکر با ورود به منطقه ای غیر قابل کشف از منظومه شمسی، اکتشافات بزرگی را انجام داده است. در آینده نزدیک، پژوهشگران با ادغام و بررسی همه این داده ها اطلاعات مهمی درباره ساختار خورشید و باد خورشیدی به دست خواهند آورد. بعنوان مثال، پژوهشگران می بایست اندازه گیری های میدان های الکتریکی و مغناطیسی را با مشاهدات دقیق ذرات پلاسما ترکیب کنند تا تعیین کنند که چطور میدان ها و پلاسما برهمکنش دارند و بی ثباتی ها را کنترل می کنند.
پیش بینی می شود دوره چهارم اوج و حضیض پارکر در ۲۹ ژانویه سال ۲۰۲۰ انجام گیرد که در آن مرحله این کاوشگر در فاصله ۱۹.۴ میلیون کیلومتری(۱۲.۰۵ میلیون مایل) از خورشید قرار خواهد گرفت و در همان حال به سرعت های بیشتر از ۱۰۹ کیلومتر در ثانیه(۶۷.۶ مایل در ثانیه) می رسد. سرانجام، کاوشگر خورشیدی پارکر به فاصله ۶.۴ میلیون کیلومتر(چهار میلیون مایل) از خورشید می رسد، در این مرحله باید مقادیر عظیمی از گرما و تابش را تحمل کند. این اتفاق در سال ۲۰۲۵ رخ خواهد داد و همانطور که از مأموریتی مانند این انتظار داریم، کاوشگر همچنان به جمع آوری داده ها ادامه می دهد تا اینکه به یک فلز سوخته تبدیل گردد.
در سال ۲۰۲۰، آژانس فضایی اروپا ماموریت” Solar Orbiter۱۰ “را پرتاب می کند. بااینکه این فضاپیما به اندازه پارکر به خورشید نزدیک نخواهد شد، اما مجموعه وسیعی از ابزارهای علمی آن در ترکیب با پارکر برای فاش کردن اطلاعات کلیدی در مورد خورشید استفاده خواهد شد. بعنوان مثال، Solar Orbiter ترکیب عناصر و حالتهای بار یون را اندازه گیری می کند و از نور خورشید در طول موج های مختلف نور عکس می گیرد. این اندازه گیری های مشترک مطمئناً درک دانشمندان از خورشید و بادخورشیدی را گسترش خواهد داد برای اینکه حالا، خورشید بار دیگر به ما ثابت کرد که هنوز هم اسرار زیادی دارد که آنرا از ما پنهان کرده است.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4

منبع: خرید بک لینک

آمریكا ارتباطات سیستم