به گزارش خرید بک لینک مقرر است هوش مصنوعی در آینده جایگزین خیلی از مشاغل انسانی شود، اما آیا وکلا و قضات هم جزو آنها خواهند بود؟
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، در این گزارش به بررسی این می پردازیم که تابحال در کجا از هوش مصنوعی در سیستم های قضایی استفاده شده است و در مورد این بحث می نماییم که آیا این نقش باید اضافه شود؟ آیا امکان دارد، یا آیا باید یک هوش مصنوعی ساخته شود که بتواند در مورد یک انسان زنده قضاوت کند؟ هم اکنون چگونه از هوش مصنوعی در سیستم های قضایی استفاده می شود؟
باور کنید یا نه، هوش مصنوعی و برخی الگوریتم های پیشرفته هم اکنون در خیلی از سیستم های قضایی در سراسر جهان به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. بعنوان مثال در ایالات مختلف آمریکا، الگوریتم های پیشبینی هم اکنون برای کمک به کاهش بار سیستم قضایی استفاده می شوند.
دادگاه های سراسر ایالات متحده برای کاهش تعداد زندانی ها بدون خطر افزایش جرم در سطح جامعه به ابزارهای خودکارسازی بررسی کارآمد و ایمن پرونده ها متوسل شده اند.
ادارات پلیس آمریکا برای دستیابی به این هدف از الگوریتم های پیشبینی کننده برای مستقر کردن و به کارگیری نیروهای خود به صورت مؤثر استفاده می نمایند. با تغذیه این سیستم ها توسط آمار جرم و جنایت های گذشته و فناوری های دیگری مانند فناوری تشخیص چهره، امید می رود این سطح از خودکار سازی به بهبود اثربخش منابع انسانی کمک نماید.
خدمات قضایی ایالات متحده همینطور برای کمک به رسیدگی به پرونده های بعد از دستگیری از اشکال دیگری از الگوریتم ها به نام “الگوریتم های ارزیابی خطر” استفاده می نماید.
ابزارهای ارزیابی خطر یا ریسک برای انجام یک کار طراحی شده اند: جزئیات مشخصات متهم را در نظر می گیرند و میزان احتمال تکرار جرم را ارزیابی می کنند و با بیان یک عدد، احتمال تکرار جرم را تخمین می زنند.
سپس یک قاضی این امتیاز و عوامل آنرا در نظر می گیرد و در مورد اینکه چه نوع خدمات روانشناسی برای متهم مناسب می باشد یا اینکه متهم باید در زندان نگه داشته شود و احکام صادره تا چه حد شدید باشد، تصمیم گیری می کند. هرچه این نمره کمتر باشد با متهم مهربان تر رفتار خواهد شد و هرچه بالاتر باشد، برعکس است.
در چین هم قاضیان مبتنی بر هوش مصنوعی در حال تبدیل به واقعیت هستند. شهر پکن بعنوان نخستین شهر در جهان، یک مرکز خدمات دادرسی مبتنی بر اینترنت را معرفی کرده است که دارای یک قاضی هوش مصنوعی برای بعضی از خدمات است.
این قاضی معروف به “شین هوا”(Xinhua) یک قاضی زن رباتیک دارای بدن، چهره، صدا و رفتارهایی است که از روی یکی از قضات زن در دادگستری پکن الگو گرفته شده است.
دادگاه اینترنتی پکن در اطلاعیه ای اعلام نمود: این قاضی مجازی در درجه اول برای پرونده های مشابه و تکراری مورد استفاده قرار می گیرد. ازاین رو به جای صدور رای نهایی با رسیدگی به دادخواست ها و راهنمایی های آنلاین سر و کار دارد.
هدف این است که این دادگاه آنلاین روند رسیدگی به پرونده ها را برای شهروندان پکنی مؤثرتر کند.
به قول ” ژانگ ون” رئیس دادگاه پکن، ادغام هوش مصنوعی و رایانش ابری با سیستم خدمات دادرسی به مردم این امکان را می دهد تا از مزایای نوآوری های فناورانه در چین بهتر استفاده کنند.
همینطور از هوش مصنوعی در چین برای جستجو میان پیام ها، نظرات و سایر فعالیتهای آنلاین متهم استفاده می شود تا به جمع آوری مدارک ضد وی کمک نماید.
پلیس راهنمایی و رانندگی هم در چین در حال استفاده از فناوری تشخیص چهره برای شناسایی و جریمه و محکوم کردن رانندگان متخلف است.
سایر نیروهای پلیس در خیلی از نقاط جهان هم از فناوری مشابه استفاده می نمایند.

اما آیا هوش مصنوعی همیشه تصمیمات خوبی اتخاذ می کند؟ جواب این سؤال ساده نیست. در حالیکه هوش مصنوعی می تواند تصمیم گیری کند، این بدان مفهوم نیست که لزوماً تصمیم جامع و درستی می گیرد.
خیلی از سیستم های هوش مصنوعی و الگوریتم های پیشبینی کننده که از فناوری یادگیری ماشین استفاده می نمایند، با استفاده از مجموعه داده های موجود یا سایر اطلاعات تاریخی موجود، آموزش می بینند.
باآنکه این روند به نظر یک رویکرد منطقی می رسد، اما به داده های عرضه شده و به خصوص به کیفیت آنها وابسته است.
یکی از کاربردهای اصلی فناوری یادگیری ماشینی و داده های بزرگ مانند این مورد، این است که برای شناسایی ارتباطات یا روابط و شباهت های ظاهری در مجموعه داده ها استفاده می شود. این می تواند منجر به برداشت مثبت نادرست در مورد داده های جرم شود و در واقع برای شناسایی علل اساسی جرم مفید نباشد. همانطور که یک قول معروف می گوید: ارتباط، علیت نیست.
اگر این خطای احتمالی به درستی تصحیح و اصلاح نشود، صدور رای یا حکم با اجبار اجرای قانونی توسط هوش مصنوعی می تواند به سرعت به ایجاد چرخه ای مریض از شناسایی های کاذب یا مجازات های نامتناسب با جرم منجر شود. اما نباید از این نکته غافل شد که انسان ها هم تصمیم گیرهای کاملی نیستند.
اگر مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۸ درست باشند، به نظر می آید هوش مصنوعی می تواند در تشخیص مسائل حقوقی نسبت به انسان سریع تر و دقیق تر باشد. این بدان مفهوم است که می توان ادعا کرد که اساسا باید از هوش مصنوعی در نقش های پشتیبانی حقوقی یا حداقل در بررسی سابقه قانونی افراد و پرونده ها استفاده گردد.
همانطور که قبلاً دیده ایم، الگوریتم های پیشرفته هوش مصنوعی هم اکنون برای کارهای خاص و جمع آوری داده ها در سراسر جهان استفاده می شوند. در واقع آنها در صورت استفاده در قوه قضائیه کارهای قانونی را برای قضات و وکلا انجام می دهند. اما آیا می توان از آنها برای جایگزینی کامل با انسان در سیستم قضایی استفاده کرد؟ دقیقا مزایا و مضرات انجام این کار چیست؟
بسیاری ادعا می کنند که یک هوش مصنوعی باید بتواند هرگونه تعصب را در فرایند تصمیم گیری نهایی کنار بگذارد و تصمیمات نهایی آن باید صرفاً برپایه حقایق موجود و سابقه قانونی موجود باشد.
مطمئناً این مورد در مورد قضات انسانی هم صدق می کند، چون که هر انسانی مستعد داشتن تعصب ناخودآگاه است.
قاضیان همینطور باید درباره مجازات متخلف تصمیم بگیرند. این تصمیمات می تواند از جریمه های جزئی یا اعطای وثیقه تا حبس طولانی مدت یا حتی مجازات اعدام در اقصی نقاط جهان متغیر باشد.
چنین تصمیماتی حداقل در نظریه مبتنی بر شدت جرم متهم و پیشبینی احتمال تکرار آن است. همانطور که اشاره شد در ایالات متحده اینجا جایی است که هوش مصنوعی و الگوریتم های پیشبینی کننده هم اکنون برای کمک به روند تصمیم گیری قضایی مورد استفاده قرار می گیرند.

آیا هوش مصنوعی در کسوت قاضی، بی طرف خواهد بود؟
یکی از مزایای بارز استفاده از هوش مصنوعی یا الگوریتم های هوشمند برای تصمیم گیری این است که آنها احیانا نمی توانند تعصب داشته باشند یا از یک طرف دعوا جانبداری کنند. این امر باید آنها را برای تصمیمات قانونی تقریباً کامل جلوه دهد، چونکه این روند باید مبتنی بر شواهد باشد نه ذهنی، همانطور که برای قضات انسان هم وجود دارد.
هم اکنون الگوریتم های هوش مصنوعی در این حوزه هنوز مناسب نیستند، چون که هر الگوریتم یا هوش مصنوعی احتیاج به یک انسان برای توسعه دارد و امکان دارد تعصبات را از همتایان انسانی خود و از داده هایی که با آنها آموزش دیده یاد بگیرد و از آنها تقلید کند.
مساله دیگر این است که چه کسی بر داوران و قضات هوش مصنوعی نظارت خواهد کرد؟ آیا می توان تصمیمات آنها را مورد اعتراض قرار داد؟ آیا قضات انسانی در تصمیم گیری ارجحیت دارند یا برعکس؟
اجلاس دولت های جهان که در سال ۲۰۱۸ برگزار شد، نتیجه گیری خنثی و جالبی در مورد این مورد داشت در خصوص اینکه: هنوز معلوم نیست که کدام یک از این تکنولوژی ها امکان دارد توسعه یابد و دولت ها و سیستم های قضایی مختلف چگونه بر کاربرد آنها نظارت می کنند.
در هر حال تا روزی که این فناوری به قاضیِ رفتارهای خوب و بد انسان تبدیل گردد و مجازات های مناسبی تعیین کند، هنوز راه زیادی باقی مانده است.
سیستم های حقوقی هم اکنون خدماتی را عرضه می دهند که می توانند توسط هوش مصنوعی بهبود یابند و در محاکمه ها از تجزیه و تحلیل داده های بهتری بهره مند شوند.
ازاین رو در نهایت آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین متخصصان حقوقی یا در تصمیم گیری قانونی کارآمدتر باشد؟ به نظر می آید پاسخ هم بله و هم خیر است. بله به این خاطر که می تواند نقش های حمایتی یا مشورتی مانند جمع آوری مدارک یا برآورد احتمال وقوع مجدد جرم داشته باشد. نه به این علت که فعلا نمی توان از آن در تصمیم گیری نهایی و تعیین مجازات بهره برد.

آمریكا آموزش آنلاین ارتباطات