آیا باید از ابرهوش مصنوعی ترسید؟

به گزارش خرید بک لینک مردم با دیدن پیشرفت هوش مصنوعی این سوال در ذهن شان مطرح می شود که نتیجه نهایی چه خواهد شد و پیامد ابرهوش مصنوعی برای انسان چه خواهد بود؟
به گزارش خرید بک لینک به نقل از ایسنا، استیون هاوکینگ مدتی پیش از درگذشتش در یک سخنرانی در کنفرانسی در لیسبون پرتغال به شرکت کنندگان اظهار داشت که توسعه هوش مصنوعی امکان دارد به بدترین رویداد تاریخ تمدن بشر تبدیل گردد و وی علل زیادی برای این نگرانی دارد.
این فناوری توسط پژوهشگران هوش مصنوعی، اخلاق گرایان و دیگران بعنوان یک ابرهوش مصنوعی(ASI) شناخته شده است و توانایی تبدیل شدن به قدرتمندترین فناوری تاریخ این سیاره را دارد. ابرهوش مصنوعی احتمالاً چیزی است که وجود انسان را به چالش خواهد کشید.

چرا مردم از هوش مصنوعی می ترسند؟
برای درک بهتر آنچه که استیون هاوکینگ، ایلان ماسک و بسیاری دیگر در مورد آن نگران هستند باید تصویر محبوب هوش مصنوعی را به دقت بررسی نماییم.
واقعیت این است که هوش مصنوعی(AI) از وقتی که کامپیوترها قادر به تصمیم گیری بر مبنای ورودی ها و شرایط شدند مدتی است که با ما زندگی می کند. هنگامی که یک سیستم تهدید آمیز هوش مصنوعی را در فیلم ها می بینیم، شرارت سیستم همراه با قدرت کامپیوتر است که ما را می ترساند. باآنکه که هوش مصنوعی فعلاً به شیوه بنیادینی که انسان برایش تعیین کرده رفتار می کند.

نوع هوش مصنوعی امروزی ما را می توان یک هوش عملکردی مصنوعی(AFI) توصیف کرد. این سیستم ها برای انجام یک نقش خاص برنامه ریزی شده تا آنرا به خوبی یا بهتر از یک انسان انجام دهد.
اکنون مدت کوتاهی است که این سیستم ها موفق تر از پیش بینی ها عمل کرده اند و توانسته اند گیمرها را در رقابت های بازی های ویدئویی شکست دهند. چیزی که صاحب نظران تصور وقوع آنرا حداقل تا چند سال آینده نمی کردند.
در حالی که ما امکان دارد مجبور به پذیرش ربات های فوق هوشمند باشیم، اما هیچ خطر واقعی وجود ندارد که این سیستم ها به شکلی که هاوکینگ می گفت خطرساز شوند.
هوش مصنوعی “AlphaGo” امکان دارد از کنون تا زمانی که جهان نابود شود بر همه انسان ها در بازی ویدئویی پیروز شود، اما اگر از شرایط آب و هوایی فعلی زمین از آن سوال شود حتی کوچک ترین اطلاعاتی از موجودات زنده تک سلولی که به تغییرات دما واکنش می دهند ندارد.
اما آنچه که ما از آن بعنوان یک هوش مصنوعی خطرناک یاد می نماییم چیزی است که دانشمندان کامپیوتر به آن هوش عمومی مصنوعی(AGI) می گویند و یک نوع هوش مصنوعی است که به صورت کامل از ذهن انسان تقلید می کند و مثل یک انسان بر یک حوزه از دانش احاطه دارد و میلیاردها بار سریع تر از ما فکر می کند.
با اینکه این سیستم خطرناک به نظر می آید، اما ما به احتمال زیاد هیچگاه شاهد زنده شدن یک AGI نخواهیم بود. نگرانی واقعی چیزی است که در یک قدم فراتر از AGI وجود دارد.

هوش فرا انسانی
مشکل توسعه AGI در معنای سنتی این است که غیر امکان دارد یک برنامه تصمیم گیری درختی برای هر سوال که AGI مجبور به حل آن است ایجاد نماییم.
انسان ها هم با چنین چالشی مواجهند و این چالش مربوط به ظرفیت ما برای یادگیری و شکل دادن ارتباطات جدید در مغز است که ما را هوشمند و قادر به حل مسائل می کند. اگر ما ندانیم که چگونه یک مسئله را حل نماییم، می توانیم آنرا تجزیه و تحلیل نماییم و پاسخی پیدا نماییم. حالا همین توانایی آغاز به توسعه در پیشرفته ترین سیستم های هوش مصنوعی کرده است.
یک سیستم برای رسیدن به یک AGI واقعی نیاز به یک ابزار کلیدی دارد که دارا بودن قدرت برنامه نویسی برای هوشمندتر شدن است.
زیست شناسی انسان به صورت خودکار مغز را به منظور یادگیری چیزهای جدید توسعه می دهد. این همان چیزی است که نگرانی های مربوط به هوش مصنوعی از آن نشأت گرفته است.
فرض کنید ما یک سیستم را راه اندازی نماییم که می تواند برنامه های خودش را بازنویسی کند و خویش را در هر موضوع، مهارت و توانایی که انسان قادر به انجام آن است، هوشمندتر کند.
این سیستم از ابتدا خیلی هوشمند نخواهد بود، اما هر تجربه به نوبه خود توانایی آنرا برای بهبود خود بالا می برد.

آیا نمی توان ابرهوش مصنوعی را از برق کشید؟
این شایع ترین سوال عمومی در مورد هوش مصنوعی و ترس از پیشرفت آن است. عوام می گویند کافی است هوش مصنوعی را در هنگام خطرساز شدن از برق بکشند، اما می دانیم که این کار ممکن نیست. همانطور که نمی توانیم یک ویروس کامپیوتری را با خاموش کردن کامپیوتر پاک نماییم.
اگر یک ویروس می تواند خودش را در یک سیستم مخفی کند یا خویش را کپی کند و سیستم های دیگر را آلوده کند، پس کنترل یک ابرهوش مصنوعی بی نهایت مشکل تر خواهد بود.
بدتر از آن این که هوشمندتر از ما است و می تواند راهی برای حفظ خود پیدا کند.

پس چرا هوش مصنوعی را توسعه می دهیم؟
این سوالی است که به صورت طبیعی به ذهن متبادر می شود، اما مشکل این است که هیچ راه معقول تری برای توسعه یک سیستم جز AGI وجود ندارد، چون که توسعه هوش مصنوعی تقلیدی از عملکرد خودکار مغز ما در ایجاد اتصالات عصبی جدید به صورت خود به خود است.
اگر ما بخواهیم از AFIهای ابتدایی فراتر برویم پس توسعه یک ابرهوش مصنوعی اجتناب ناپذیر است، چونکه بعد از تجزیه اتم به اجزای هسته ای بعنوان یک منبع انرژی، توسعه سلاح هسته ای هم اجتناب ناپذیر شد.
در نهایت، تنها راه پیشگیری از ظهور ابرهوش مصنوعی، پیشگیری از پیشرفت هرگونه توسعه هوش مصنوعی است که به نظر نمی رسد به هیچ عنوان هم اکنون امکان پذیر باشد.
با این که ابرهوش مصنوعی پتانسیل نامحدودی برای صدمه زدن دارد، حداقل برای سازندگانش می تواند مفید باشد.
اگر دو کشور با هم دشمن باشند، یک کشور چگونه می تواند با وجود چنین سیستمی به دیگری اعتماد کند؟ همین مسئله سبب شده است تا کشورهای ابرقدرت جهان همگی با اختصاص منابع مالی فراوان به دنبال پیشتاز بودن در هوش مصنوعی باشند.
اگر توسعه هوش مصنوعی همچنین ادامه یابد پیدایش یک نژاد هوش مصنوعی اجتناب ناپذیر است.
بنابراین آیا ما باید از ابرهوش مصنوعی بترسیم؟ البته. همانطور که هر پیشرفت تکنولوژیک همواره عواقب ناخواسته ای هم به دنبال دارد هنگامی که ما یک ابر هوش مصنوعی را راه اندازی نماییم دیگر هیچ بازگشتی وجود نخواهد داشت.
اما ما باید به یاد داشته باشیم که طبیعت ما این است که تهدید چنین سیستمی را در نظر داشته باشیم چون که ما به صورت فطری به دنبال تشخیص خطر و پیشگیری از مواجهه با آن هستیم.

واقعیت این است که چنین سیستم قدرتمندی می تواند برای خودش تصمیم بگیرد و احتمالاً این قدرت را دارد که زندگی انسان را نابود کند. ازاین رو ابرهوش مصنوعی بزرگترین تهدید برای تمدن انسانی خواهد بود.
اما فراموش نکنیم که اگر چنین قدرتی داشته باشد پس قدرت این را هم دارد که تغییرات آب و هوایی را معکوس کند و منجر به تداوم و بهبود زندگی انسان روی زمین شود.
همانطور که ابرهوش مصنوعی می تواند ناهنجاری های بالقوه زیادی داشته باشد، در عین حال دارای توانایی برای معکوس کردن اثرات تغییرات اقلیمی، ریشه کنی بیماری ها، آخر کمبود و قحطی، آخر دادن به مرگ و عرضه جاودانگی و حتی سفر با سرعتی بیشتر از سرعت نور به سمت کهکشان های دور است.
ما علل زیادی داریم که ابرهوش مصنوعی در نهایت به نفع ما کار خواهد نمود. هر پیشرفت تکنولوژیکی هزینه ای در بر داشته است، اما تمدن بشری در نهایت از آن منتفع شده و پیشرفت کرده است.
در نهایت این انسان است که از چیزهای مختلف استفاده های مختلف می کند. بعضی از ما سلاح های ویرانگر کشتار جمعی ساخته اند برخی هم طاعون و فلج اطفال را ریشه کن کرده اند. انسان تا حد زیادی به قحطی فائق آمده است و حتی جنگ ها هم در حال کاهش است.
اگر روند رسیدن به آینده برای ما چیزی شبیه به گذشته ما باشد، پس ما می توانیم در مورد آینده هوش مصنوعی خوش بین باشیم.

دسته‌ها